حامد عمادی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حامد عمادی. [ م ِ ع ِ ] ( اِخ ) حامدبن محمد قونوی عمادی. مفتی روم. او راست : الفتاوی الحامدیه در فقه به مذهب ابوحنیفه که ابن عامد آنرا تنقیح و بنام تنقیح الفتاوی الحامدیة نامیده است. ( معجم المطبوعات ص 739 ). چلبی گوید: فتاوای حامدیه در چهار مجلد است و مؤلف آن حامد بسال 985 هَ. ق. وفات یافته است. ( کشف الظنون ).
حامد عمادی . [ م ِ ع ِ ] (اِخ ) حامدبن علی بن ابراهیم عمادی دمشقی . وی مفتی و پسر مفتی دمشق بود. مولد بسال 1103 هَ . ق . در دمشق . وی در فقه و ادب و فرائض زبردست و سی وچهار سال با وقار و هیبت مفتی بود. مؤلفات بسیار دارد، از آن جمله است : «الفتاوی » در دو مجلد بزرگ و «التفصیل بین التفسیر و التأویل » و «ضوءالصباح فی ترجمة ابی عبیدة الجراح » و «ترجمة الشیخ الاکبر» و «شرح خطبةالکشاف » و «رساله ای در افیون » و «مجموعه ٔ رسائل » و«دیوان » و «شرح بیتی الرقمتین ». وی بیشتر درسهای خودرا با خطبه ای از انشاء خویش افتتاح میکرد و این خطبه ها را در مجموعه ای گرد کرده اند. بسال 1171هَ . ق .1758/ م . در دمشق وفات یافت . (الاعلام زرکلی ج 1 ص 208).
حامد عمادی . [ م ِ ع ِ ] (اِخ ) حامدبن محمد قونوی عمادی . مفتی روم . او راست : الفتاوی الحامدیه در فقه به مذهب ابوحنیفه که ابن عامد آنرا تنقیح و بنام تنقیح الفتاوی الحامدیة نامیده است . (معجم المطبوعات ص 739). چلبی گوید: فتاوای حامدیه در چهار مجلد است و مؤلف آن حامد بسال 985 هَ . ق . وفات یافته است . (کشف الظنون ).