چارمیخ کردن

استوار کردن با چهار میخ . کسی یا چیزی را بوسیل. چهار میخ به جایی بستن و استوار نمودن .

چارمیخ کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) استوار کردن با چهارمیخ. کسی یا چیزی را به وسیله چهارمیخ به جایی بستن و استوار نمودن :
درختی راکه بینی تازه بیخش
کند روزی ز خشکی چارمیخش . || نوعی از سیاست که گناهکار را با دوختن هریک از چهار کف دستها و پایها به جایی استوارکردندی :
در هفت دوزخ از چه کنی چارمیخشان
ویل ٌ لهم عقیله من بس عقابشان.چارمیخت کرده ام من ، راست گو
راست پیش آور دروغی را مجو.|| ثابت و مقرر کردن دعوی با ادله واسناد و اقرارها. || و با لفظ کردن ، کنایه از عمل لواطه کردن. ( آنندراج درمعنی چارمیخ ).