هیل

معروفست و بعربی قافله صغار میگویند دوایی است که بهندی الایچی سفید نامند ظاهرا این معرب هیل است که بیای مجهول باشد و بعربی قافله صغار را گویند هل

هیل. [ هََ ] ( ع مص ) فروریختن بر چیزی خاک و ریگ را. ( منتهی الارب ). || فروریختن آرد در انبان بی وزن و کیل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). فروریختن.( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن ) ( مصادراللغه ). || روان کردن. || ( اِ )مال بسیار. ( دهار ) ( اقرب الموارد ). مال بسیار یا ریگ یا باد. ( اقرب الموارد ). || آنچه فروریزد از ریگ و خاک و آرد و جز آن. و جاء بالهیل و الهیلمان ؛ مال بسیار آورد یا آورد ریگ و باد را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || قاقله ٔیمنی است یا فارسی ، هندی الاجی است. ( منتهی الارب ).

---

هیل. ( اِ ) معروف است و به عربی قاقله صغار میگویند. ( برهان ). دوایی است که به هندی الایچی سفید نامند. ظاهراً این معرب هیل است که به یای مجهول باشد و به عربی قاقله ٔصغار را گویند. ( غیاث اللغات ). هل. هیل بوا. خیربوا. ( یادداشت مؤلف ) ( ذخیره خوارزمشاهی ) :
فلفل و میخک و بزباز و کبابه ی ْ چینی
جوز بویا بود و هیل و قرنفل در کار.

= هل۱

/hil/ گشنیز

از گونه ی گیاهان؛ هِل
پر رنگ و خالص؛ یکرنگ؛ بیشتر برای قرمز و زرد و قهوه ای استفاده می شود؛ سفید یکرنگ و زیبا
شیار شخم؛ کمترین واحد شخم؛ معادل شیار
( هِیل ) همانند نرهیل