هیم

هیم (HIM) یک گروه موسیقی راک فنلاندی است. این گروه در سال ۱۹۹۵ توسط خواننده، ویله والو، گیتاریست میکو لیندستروم و نوازنده بیس میکو پانانِن ایجاد شده است.
۱۹۹۷ - Greatest Love Songs Vol. ۶۶۶ (برترین ترانه های عشقی، شمارهٔ ۶۶۶)
۱۹۹۹ - Razorblade Romance (عاشقانه های سر تیغ)
۲۰۰۱ - Deep Shadows and Brilliant Highlights (سایه های ژرف و برجسته های درخشان)
۲۰۰۳ - Love Metal (متال عشقی)
۲۰۰۵ - Dark Light (نور تاریک)
۲۰۰۷ - Venus Doom (دوم ونوس)
۲۰۱۰ - Screamworks: Love in Theory and Practice (جیغ جواب می دهد: عشق در نظریه و عمل)
دل ستاره (Heartagram) که نماد هیم است ترکیبی از یک قلب و یک ستاره پنج رأس معکوس است (عشق و نفرت). ویله والو این نماد را در روز تولد بیست سالگی اش خلق کرد. دل ستاره نمادی از تقابل و توازن بین خیر و شر است که این تقابل در ترانه های هیم بسیار دیده می شود.

[ویکی الکتاب] معنی هِیمِ: شترانی که مبتلا به بیماریی شده اند که هرچه آب می نوشند سیراب نمی شوند - ریگزار (کلمه هیم جمع هیماء است ، و هیماء آن شتری را گویند که مبتلا به بیماری هُیام شده و بیماری هیام آفتی است که شتران بدان مبتلا میشوند ، مانند بیماری استسقاء در آدمیان ، که حی...
تکرار در قرآن: ۲(بار)
هیم و هیام مصدر است و آن این است که کسی از روی عشق و مانند آن راه برود بی آنکه مقصود خودش را بداند. عبارت مصباح چنین است: «هامَ یَهیمُ: خَرَجَ عَلی وَجْهِهِ لایَدْری اَیْنَ یَتَوَجَّهُ» اقرب الموارد نیز چنین گفته به اضافه «من العشق و غیره». این سخن درباره شاعران و خیالبافان کلیت دارد و این اشخاص نوعاً در مدح و ذم و ثنا و قدح بی راهه و بی خودانه می‏روند به قول آنکس که می‏گفت: شاعر مانند آدم دیوانه است که با خودش حرف می‏زند. می‏و معشوق خیالی عمده محرک شاعر است وقتی می‏بینی در عرش اعلی قدم می‏زند و گاهی در حضیض بی هدفی گام بر می‏دارد. در واقع قرآن مجید با لفظ «یَهْیمُونَ» واقعیت را آفتابی کرده است یعنی: آیا نمی‏بینی در هر وادی ای بی خودانه راه می‏روند رجوع شود به «شعر». * . هِیام به معنی عطَش نیز آمده است «هامَ هِیاماً: عطش» به شخص شدید العطش هَیْمان و هائِم گویند. هیم جمع اَهْیَم و مؤنّث آن هیماء است و آن شتر تشنه را گویند که از آب سیر نمی‏شود البته در اثر عروض مرض عطش. یعنی پس از خوردن زقوم از روی آن آب جوشان می‏خورند و آن رامانند شتران تشنه می‏نوشند(نعودبالله). این کلمه تنها دوبار در کلام الله مجید آمده است.