خوب رویی تازه رویی
خوش لقائی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش لقائی. [ خوَش ْ / خُش ْ ل ِ ] ( حامص مرکب ) خوب رویی. تازه رویی. خوش منظری :
بشغل دل و رنج تن کم نکردی
ازین تازه رویی وزین خوش لقایی.
بشغل دل و رنج تن کم نکردی
ازین تازه رویی وزین خوش لقایی.
فرخی.
کلمات دیگر: