خوش نوائی خوش صدائی
خوش نوایی
فرهنگ فارسی
خوش آوازی خوش آهنگی
لغت نامه دهخدا
خوش نوایی. [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] ( حامص مرکب ) خوش نوائی. خوش صدائی. خوش آهنگی.
خوش نوائی. [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] ( حامص مرکب ) خوش آوازی. خوش آهنگی. خوش صدائی.
کلمات دیگر: