دوز . دز . سر آستین .
دوزک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دوزک . [ دُ زَ ] (اِ) دوز. دز. سرآستین :
ای طرفه ٔ خوبان من ای شهره ٔ ری
لب را به سر دوزک بکن پاک از می .
رجوع به دز ودوز شود.
ای طرفه ٔ خوبان من ای شهره ٔ ری
لب را به سر دوزک بکن پاک از می .
رودکی .
رجوع به دز ودوز شود.
دوزک. [ دَ وَ زَ ] ( اِ ) هر چیز بزرگ و سبک. ( ناظم الاطباء ).
دوزک. [ دُ زَ ] ( اِ ) دوز. دز. سرآستین :
ای طرفه خوبان من ای شهره ری
لب را به سر دوزک بکن پاک از می.
دوزک. [ دُ زَ ] ( اِ ) دوز. دز. سرآستین :
ای طرفه خوبان من ای شهره ری
لب را به سر دوزک بکن پاک از می.
رودکی.
رجوع به دز ودوز شود.دوزک . [ دَ وَ زَ ] (اِ) هر چیز بزرگ و سبک . (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: