آنکه عادت نکو دارد خوش رفتار
خوش عادت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش عادت. [ خوَش ْ / خُش ْ دَ ] ( ص مرکب ) آنکه عادت نکو دارد. خوش رفتار. خوب رفتار :
نیکودل و نکونیت است و نکوسخن
خوش عادت است و طبعخوش او را و خوش زبان.
نیکودل و نکونیت است و نکوسخن
خوش عادت است و طبعخوش او را و خوش زبان.
فرخی.
کلمات دیگر: