نام فنی از فنون کشتی که پای خود را در پای حریف بند کردن و زور بر کمرش آوردن است .
لنگ کمر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لنگ کمر. [ ل ِ ک َ م َ ] ( اِ مرکب ) نام فنی از فنون کشتی که پای خود را در پای حریف بند کردن و زور بر کمرش آوردن است تا بر زمین افتد و با لفظ خوردن به معنی رسیدن زور و صدمه بر کمر و با لفظ زدن به معنی رسانیدن مستعمل است. ( آنندراج ) :
همه افتاده اطوار توایم ای سرور
میزند طور تو بر کوه و کمر لنگ کمر.
لنگ کمری و سازد آخر.
زآن لنگ کمر بسی در اضلال.
لنگ کمری ز کوه تمکین تو خورد.
همه افتاده اطوار توایم ای سرور
میزند طور تو بر کوه و کمر لنگ کمر.
میرنجات.
شیطان نشداز تو گرچه مدبرلنگ کمری و سازد آخر.
درویش واله هروی.
افتاد ز صلب پاک اطفال زآن لنگ کمر بسی در اضلال.
درویش واله هروی.
گر شوکت بی ستون و گر الوند است لنگ کمری ز کوه تمکین تو خورد.
محسن تأثیر.
کلمات دیگر: