لنبه سر

یکی از قلاع اسماعیلیه که آنرا کیابزرگ امید جانشین حسن صباح در ساحل رودبار الموت ( قزوین ) در دامنه کوههای البرز ساخت .

لنبه سر. [ لَم ْ ب َ س َ ] ( اِخ ) لمبه سر. لمبسر. لامسر. لنبسر. نام قلعتی مقرّ اسماعیلیان در رودبار قزوین. حمداﷲ مستوفی در ذکر رودبار گوید: رودبار ولایت است که شاهرود بر میانش گذرد و بدان باز میخوانند و در شمال قزوین بشش فرسنگی افتاده است و در آنجا قریب به پنجاه قلعه حصین مستحکم است و بهترین آن قلاع الموت و میمون دز و لنبسر بوده... ( نزهةالقلوب چ اروپا مقاله سوم ص 61 ). این قلعه را حسن صباح به سال 495 هَ. ق. به دستیاری کیا بزرگ امید رودباری مستخلص ساخته بود و در لشکرکشی هلاکو برای قلع اسماعیلیان و منقاد ساختن رکن الدین خورشاه پس از یک سال مقاومت و به علت بروز وبا تسلیم شد و بقایای ویران آن هنوز برجاست. اینکه صاحبان فرهنگها لنبه سر را کوهی از مازندران دانسته و گفته اند که به منزله سرگردکوه سمنان است یا نزدیک آن ، بر اساسی نیست ، چنانکه صاحب آنندراج آورده است در عبارت ذیل : لنبه سر، نام کوهی است از مازندران که به منزله سرگردکوه است و مذکور شد که گرد [ کوه ] کوهی بود از ولایت دامغان که ملاحده در آنجا اجتماع داشتند و در طرف اعلای آن کوه برآمدگی بوده که به منزله سر آن کوه تصور میشود و چون لنبه به معنی فربه و گرد و مدور آمده آن کله کوه را لنبه سر میخواندند. لهذا پوربهای جامی در هجو کسی که عمارت بزرگ داشته ، گفته است :
ای ملحدی که بر سر چون گردکوه تو
دستار شوخگین تو شد شکل لنبه سر.بکن گردکوه و دز لنبه سر
سرش زیر گردان تنش را زبر.