[ویکی نور] زاد المسافر (ناصر خسرو). زاد المسافر، مهم ترین اثر ناصر خسرو قبادیانی بلخی، سخنور، متکلم و حجت نامدار اسماعیلی است که نزدیک به سال پیش از این (453ق)تألیف شده و معتبرترین و عمده ترین منبع در شناخت اندیشه ها و باورهای او به شمار می آید.
این کتاب، یکی از مهم ترین آثار کلامی فلسفی اسماعلیی و حاوی واپسین باورهای مذهبی و ایده های کلامی و جهان شناختی رسمی فاطمیان، در دوره امپراتوری دینی آنان است، پیش از آن که دعوت فاطمی دچار دو دستگی نزاری و مستعلوی شود.
این اثر بیشتر به زاد المسافرین شهرت دارد، امّا آن گونه که ضبط کهن ترین و اصیل ترین نسخه این اثر - نسخه تهران که از آن سخن خواهم گفت - نشان می دهد، نام آن زاد المسافر است. بر این گفته قرینه ای نیز هست و آن یادکرد خود ناصر خسرو، از آن در اشعار خویش است، آنجا که می گوید:
زاد المسافر است یکی گنج من نثر آن چنان و نظم از این سان کنم و آنجا که گفته:
از تصنیفات من زاد المسافر که معقولات را اصل است و قانون با این همه، در جامع الحکمتین و وجه دین (که دو اثر دیگر از ناصر خسرو است) از آن با نام زاد المسافرین یاد شده، که شاید حاصل دستبرد کاتبان باشد.
