سیه روزگار آدم پریشان حال
خراب دل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خراب دل. [ خ َ دِ] ( ص مرکب ) سیه روزگار. آدم پریشانحال :
او ز من خراب دل کرد چو گنج بی نهان
من که خرابه اندرم میوه جان من کجا.
او ز من خراب دل کرد چو گنج بی نهان
من که خرابه اندرم میوه جان من کجا.
خاقانی.
کلمات دیگر: