غذا خوردن نان خوردن روزی خوردن
رستی خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رستی خوردن. [ رُ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غذا خوردن. نان خوردن. روزی خوردن. خوردن رزق و غذا :
رستی خورم ز خوانچه زرین آسمان
وآوازه صلا به مسیحا برآورم.
رستی خورد از خوانچه زرین سمایی.
رستی خورم ز خوانچه زرین آسمان
وآوازه صلا به مسیحا برآورم.
خاقانی.
شو خوانچه کن از زهره دلان پیش که گیتی رستی خورد از خوانچه زرین سمایی.
خاقانی.
و رجوع به رستی و رستی خوار و رستی خور و مترادفات کلمه شود.کلمات دیگر: