عیب جستن

عیب جوئی کردن عیب یافتن نقص و گناه دیگران جستن

عیب جستن. [ ع َ / ع ِ ج ُ ت َ ] ( مص مرکب ) عیب جوئی کردن. عیب یافتن. نقص و گناه دیگران جستن :
بگویش که عیب کسان را مجوی
جز آنگه که برتابی از عیب روی.چنین داد پاسخ که بار نخست
دل از عیب جستن ببایَدْت شست.تو عیب کسان هیچگونه مجوی
که عیب آورد بر تو بر عیب جوی.ور بترسی زآنکه دیگر کس بجوید عیب تو
چشمت از عیب کسان لختی بباید خوابنید.فغان که نیست بجز عیب یکدگر جستن
نصیب مردم عالم ز آشنائی هم.طفلیست خرد و راه خرد کرده است گم
هر ناقصی که در طلب عیب جستن است.