ناخلی . [ خ ِ ] (اِخ ) عمربن محمدالناخلی الصوفی ، مکنی به ابوالقاسم . از مردم بغداد بود و در دمشق سکونت گزید. وی از ابوالحسن المالکی و جز وی حدیث کند و ابونصر عبدالوهاب بن عبداﷲ المزنی الدمشقی از او روایت دارد. (الانساب سمعانی ).

ناخلی . [ خ ِ ] (اِخ ) عمربن محمدالناخلی الصوفی ، مکنی به ابوالقاسم . از مردم بغداد بود و در دمشق سکونت گزید. وی از ابوالحسن المالکی و جز وی حدیث کند و ابونصر عبدالوهاب بن عبداﷲ المزنی الدمشقی از او روایت دارد. (الانساب سمعانی ).

لغت نامه دهخدا

ناخلی . [ خ ِ ] (ص نسبی ) منسوب است به ناخل . (سمعانی ).

ناخلی . [ خ ِ ] (ص نسبی ) منسوب است به ناخل . (سمعانی ).

<div class="boxBd">ناخلی. [ خ ِ ] ( ص نسبی ) منسوب است به ناخل. ( سمعانی ). <hr>ناخلی. [ خ ِ ] ( اِخ ) عمربن محمدالناخلی الصوفی ، مکنی به ابوالقاسم. از مردم بغداد بود و در دمشق سکونت گزید. وی از ابوالحسن المالکی و جز وی حدیث کند و ابونصر عبدالوهاب بن عبداﷲ المزنی الدمشقی از او روایت دارد. ( الانساب سمعانی ).</div>

ناخلی. [ خ ِ ] ( ص نسبی ) منسوب است به ناخل. ( سمعانی ). ناخلی. [ خ ِ ] ( اِخ ) عمربن محمدالناخلی الصوفی ، مکنی به ابوالقاسم. از مردم بغداد بود و در دمشق سکونت گزید. وی از ابوالحسن المالکی و جز وی حدیث کند و ابونصر عبدالوهاب بن عبداﷲ المزنی الدمشقی از او روایت دارد. ( الانساب سمعانی ).