حسنی که بیک دیدن بیننده را بخود کشد و از خود ببرد
حسن رباینده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حسن رباینده. [ ح ُ ن ِرُ ی َ دَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حسنی که به یک دیدن بیننده را به خود کشد و از خود ببرد :
تا از آن حسن رباینده نظر یافته است
آب آئینه رباینده تر از سیلاب است.
تا از آن حسن رباینده نظر یافته است
آب آئینه رباینده تر از سیلاب است.
صائب.
غمزه رباینده و ناز رباینده نیز آمده است. ( آنندراج ).کلمات دیگر: