تنگ اندرامدن

( تنگ اندر آمدن ) تنگ آمدن . سخت نزدیک آمدن

( تنگ اندرآمدن ) تنگ اندرآمدن. [ ت َ اَ دَ م َ دَ] ( مص مرکب ) تنگ آمدن. سخت نزدیک آمدن :
پیاده بدو، تیزبنهاد روی
چون تنگ اندرآمد به نزدیک اوی.چو تنگ اندرآمد گو نامدار
برآمد ز جا خسرو شهریار.دو لشکر چو تنگ اندرآمد ز راه
از آن سو سپهدار ازین سوی شاه
چو شمع جهان شد به خم اندرون
بیفشاند زلف شب قیرگون
طلایه بیامد ز هر دو سپاه
که دارد ز بد راه لشکر نگاه.چو تنگ اندرآمد به نزدیکشان
نبود آگه از رای تاریکشان.ز دورویه تنگ اندرآمد سپاه
یکی ابر گفتی برآمد سیاه.- تنگ اندرآمدن زمان ؛ رسیدن اجل. فرازآمدن مرگ. سخت نزدیک شدن مرگ :
روانم روان ترا بی گمان
ببیند چو تنگ اندرآید زمان.یکی لشکر آمد پس ما دمان
بترسم که تنگ اندرآمد زمان. || سخت شدن. در سختی شدن. در رنج و مشکل اندرآمدن :
اگر شب رسی روز را بازگرد
مبادا که تنگ اندرآید نبرد.چو تنگ اندرآید مرا روزگار
نخواهد دلم پند آموزگار.به گستهم گفت آن زمان شهریار
که تنگ اندرآمد مرا روزگار.ولیکن کنونست هنگام کار
که تنگ اندرآمد چنین روزگار.- تنگ اندرآمدن سخن ؛ پیچیده و غامض شدن گفتگو. بدست نیامدن راه حل در بحث. دشوار شدن سخن :
چو تنگ اندرآمد ز شاهی سخن
ز ایران هر آن کس که او بد کهن.به جایی که تنگ اندرآید سخُن
پناهت بجز پاک یزدان مکن.