هستهٔ اتم ناحیه ای با جرم بالا است که پروتون ها و نوترون ها در آن قرار گرفته اند. اندازهٔ هسته از اندازهٔ خود اتم بسیار کوچک تر است، و تقریباً تمام جرم اتم را که از ذرات پروتون و نوترون سبب می شود در این ناحیه قرار دارد.
هسته اولین بار توسط ارنست رادرفورد و در سال ۱۹۱۱ کشف شد او یک ورق طلا را مورد بمباران پرتو آلفا قرار داد طبق نظر تامسون باید تمام پرتو یا بازمی گشت یا عبور می کرد اما بعضی از پرتوها عبور کرده و بعضی از پرتوها به شدت بازمی گردند پس او اینگونه نتیجه گرفت که جرم بسیار چگال و با بار مثبت (زیرا پرتو آلفا ۲ بار مثبت دارد) و متمرکز در محلی از اتم قرار دارد که بررسی های دقیقتر این محل را مرکز اتم مشخص نمود نام این محل هسته گذاشته شد.
اندازهٔ هسته ها ۱۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ برابر کوچک تر از اندازهٔ اتم ها هستند. در عین حال بیش از ۹۹٪ جرم اتم را تشکیل می دهند. هسته از هستک های (نوکلئون های) نوترون و پروتون تشکیل شده که گشتاور مغناطیسی دارند و ساکن نیستند. آزمایش ها نشان می دهد که هسته به شکل تقریبی کروی یا بیضوی از مرتبهٔ فرمی (فمتو متر) است که عملاً چگالی آن برای تمام هسته ها ثابت است. اندازهٔ هسته بسته به تعداد هستک ها از رابطهٔ زیر بدست می آید:
که
هسته اولین بار توسط ارنست رادرفورد و در سال ۱۹۱۱ کشف شد او یک ورق طلا را مورد بمباران پرتو آلفا قرار داد طبق نظر تامسون باید تمام پرتو یا بازمی گشت یا عبور می کرد اما بعضی از پرتوها عبور کرده و بعضی از پرتوها به شدت بازمی گردند پس او اینگونه نتیجه گرفت که جرم بسیار چگال و با بار مثبت (زیرا پرتو آلفا ۲ بار مثبت دارد) و متمرکز در محلی از اتم قرار دارد که بررسی های دقیقتر این محل را مرکز اتم مشخص نمود نام این محل هسته گذاشته شد.
اندازهٔ هسته ها ۱۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ برابر کوچک تر از اندازهٔ اتم ها هستند. در عین حال بیش از ۹۹٪ جرم اتم را تشکیل می دهند. هسته از هستک های (نوکلئون های) نوترون و پروتون تشکیل شده که گشتاور مغناطیسی دارند و ساکن نیستند. آزمایش ها نشان می دهد که هسته به شکل تقریبی کروی یا بیضوی از مرتبهٔ فرمی (فمتو متر) است که عملاً چگالی آن برای تمام هسته ها ثابت است. اندازهٔ هسته بسته به تعداد هستک ها از رابطهٔ زیر بدست می آید:
که
wiki: هسته اتم