ادوارد چهارم

ادوارد چهارم (به انگلیسی: Edward IV) پادشاه انگلستان و فرمانروای ایرلند از ۴ مارس ۱۴۶۱ تا ۳ اکتبر ۱۴۷۰ و مجدداً از ۱۱ آوریل ۱۴۷۱ تا هنگام مرگش در ۹ آوریل ۱۴۸۳ بود.
ادوارد چهارم در ۲۸ آوریل ۱۴۴۲ در روآ واقع در نورماندی زاده شد. او بزرگترین پسر ریچارد پلانتاژنات، سومین دوک یورک و سیسیلی نویل بود و در جنگاوری و هنرهای نظامی مهارت بسیار داشت. پدرش ریچارد به هنگام پادشاهی هنری ششم از خاندان لنکستر، چنین ادعا نمود که وارث حقیقی تاج و تخت انگلستان اوست و همین امر سبب درگیری دو خاندان یورک و لنکستر با یکدیگر و شروع جنگ های گل های سرخ بین این دو خاندان سلطنتی گردید.
پس از کشته شدن ریچارد در نبرد ویکفیلد در ۱۴۶۰، ادوارد مدعی تاج و تخت انگلستان شد. او در ۱۴۶۱ وارد لندن گردید و پس از فتح پایتخت با کمک پسردائی خود ریچارد نویل، ارل وارویک و معرفیش به عنوان ادوارد چهارم، پادشاه جدید انگلستان از سوی او، موفق به شکست کامل لنکسترها در نبرد تاوتون و تثبیت موقعیت خود به عنوان پادشاه جدید گردید.
پس از مدتی ادوارد چهارم خود را از ریچارد نویل مستقل نمود و پنهانی در ۱۴۶۴با الیزابت وودویل ازدواج نمود. این رفتار ادوارد سبب خشم ارل وارویک گردید و او در اکتبر ۱۴۷۰ با همراهی جورج، دوک کلارنس و برادر ادوارد، هنری ششم را از زندان آزاد و او را بار دیگر به مسند قدرت بازگرداند و ادوارد چهارم را به هلند تبعید نمود.

ادوارد چهارم (انگلستان). ادوارد چهارم (به انگلیسی: Edward IV) پادشاه انگلستان و فرمانروای ایرلند از ۴ مارس ۱۴۶۱ تا ۳ اکتبر ۱۴۷۰ و مجدداً از ۱۱ آوریل ۱۴۷۱ تا هنگام مرگش در ۹ آوریل ۱۴۸۳ بود.

ادوارد چهارم. اِدوارد چهارم (۱۴۴۳ـ۱۴۸۳م)(Edward IV)پادشاه انگلستان در سال های۱۴۶۱ تا ۱۴۷۰م و ۱۴۷۱م. پسر ریچارد دوک یورک بود و در جنگ گل ها جانشین هنری چهارم شد و پس از بروز اختلاف با مشاورش ریچارد نویل، ارلِ واریک برای مدتی تاج وتخت خود را به هنری واگذار کرد. ادوارد چهارم جنگجویی چیره دست و طراح نظامی زیرکی بود که در نبرد های مورتیمرز کراس و تاوتون (۱۴۶۱م)، امپینگم (۱۴۷۰م)، و بارنت و تیوکسبری (۱۴۷۱م) به پیروزی دست یافت. پس از ادوارد چهارم، پسرش ادوارد پنجم به پادشاهی رسید. ادوارد تا پیش از نشستن به تخت سلطنت، ارلِ مارچ لقب داشت. پس از مرگ پدرش در ۱۴۶۱م لندن را اشغال کرد و شورایی از نجبا او را به جای هنری ششم پادشاه اعلام کردند. موقعیت ادوارد با پیروزی بر لنکستری ها در تاوتون (۱۴۶۱م) و دستگیری هنری مستحکم شد. با وجود این، ادوارد چهارم به علت مشاجره با واریک، مقتدرترین هوادارش، برای مدت کوتاهی از سلطنت برکنار شد و هنری ششم به جای او نشست، اما پس از چندی با پیروزی در نبردهای بارنت و تیوکسبری توانست تاج و تخت را بازپس بگیرد.