دل شکستن

( مصدر ) ۱ - رنجاندن آزرده کردن . ۲ - ناامید کردن مایوس ساختن .

دل شکستن. [ دِ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) رنجاندن. آزرده کردن. با ستمی یا سخنی یا عمل زشتی قلب کسی را متأثر و رنجیده ساختن. ( فرهنگ عوام ). تعبی را برای کسی سبب شدن :
سگالید هر کار وزآن پس کنید
دل مردم کم سخن مشکنید.شکستی کزو خون به خارا رسید
هم از دل شکستن به دارا رسید.دلم شکستی و رفتی خلاف شرط مروت
به احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستی.من چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی
یا چه کردم که نگه باز به من می نکنی.گر به جراحت و الم دل بشکستیم چه غم
می شنوم که دمبدم پیش دل شکسته ای.مشکن دلم که حقه راز نهان تست
ترسم که راز در کف نامحرم اوفتد.تاتوانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی باشد. || ترسانیدن. بوحشت انداختن. سبب اضطراب و دلهره گشتن. ( از فرهنگ لغات و تعبیرات مثنوی ):
ژغژغ دندان او دل می شکست
جان شیران سیه می شد ز دست.|| از امیدی مأیوس کردن. ناامید کردن. مأیوس کردن.