ابوالحسن فروغی

ابوالحسن فروغی (۱۲۷۰ در تهران - ۱۳۳۸ در تهران) ادیب، فیلسوف و سیاستمدار ایرانی ست. او فرزند محمدحسین فروغی و برادر محمدعلی فروغی است. فروغی از مؤسسین مدرسه عالی دارالمعلمین بود.
سرمایه سعادت یا علم و آزادی
مجموعه اشعار
اوراق مشوش یا مقالات مختلفه
تاریخ شعرا (با مشارکت محمد علی فروغی)
نمایشنامه منظوم شیدوش و ناهید
تحقیق در حقیقت تجدد و ملیت و تناسب این دو معنی با یکدیگر
از فروغی به عنوان یکی از پیشگامان روشنفکری دینی ایران یاد می شود. حسن یوسفی اشکوری در مصاحبه ای می گوید:
به طور کلی می توان گفت میرزا ابوالحسن خان فروغی، که مهندس بازرگان مستقیماً شاگرد او بوده است، پدر روشن فکری دینی در ایران است؛ که اتفاقاً در ضمن نامه ای از بازرگان تعریف می کند و پیش بینی می کند که وی آیندهٔ درخشانی خواهد داشت. ابوالحسن خان فروغی بیشتر به «عقل تجربی و نگاه علمی» اعتقاد دارد و بازرگان می گوید که من نگاه به قرآن را از استادم ابوالحسن خان فروغی آموختم و جالب است که شریعتی هم در سال های ۲۸ و ۲۹ که به تهران می آید و در جلسات او شرکت می کند، شیفته اش می شود، چرا که هم فروغی و هم شریعتی و بازرگان تجربه گرا بودند و با دید علمی به دین و قرآن نگاه می کردند. آن ها می گفتند که روش شناخت قرآن فلسفی و کلامی و برهانی و عرفانی نیست. روش شناخت، «شناخت علمی» است.