بی غش

صافی

خالص . پاک . دور از آلودگی و زوائد .

بی غش. [ غ ِش ش / غ َش ش / غ ِ / غ َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی +غش ) خالص. پاک. دور از آلودگی و زوائد :
اوستاد اوستادان زمانه عنصری
عنصرش بی عیب و دل بی غش و دینش بی فتن.نقد صوفی نه همه صافی بی غش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد.گر بکاشانه رندان قدمی خواهد زد
نقل شعر شکرین و می بی غش دارم.من دوستدار روی خوش و موی دلکشم
مدهوش چشم مست و می صاف بی غشم.شراب بی غش و ساقی خوش دو دام رهند
که زیرکان جهان از کمندشان نرهند.رجوع به غش شود.
- بی غش و غل ؛ خالص.
- || صادق. ( آنندراج ). بدون تزویر. بدون نفاق و ریا و مکر. ( ناظم الاطباء ) :
چونکه داور بود او داور بی غل و غش است
چونکه حاکم بود او حاکم بی روی و ریاست.رجوع به غل و غش شود.