انکار کرده شده و نا شناخته .
منکور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
منکور. [ م َ ] ( ع ص ) انکارکرده شده و ناشناخته. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مجهول. ج ، مناکیر. ( المنجد ).
پیشنهاد کاربران
منکور جانشین پدرش خفرع شد. معنای نام او پاینده همچون روان های رع است. او فرعونی از دودمان چهارم پادشاهی مصر باستان است که با نام های منکورع یا منکور یا منکوره در تاریخ ذکر شده است.
کلمات دیگر: