عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم (به فرانسوی: photojournalisme) به عکس هایی گفته می شود که پیام و هدف اصلی آن ها خبررسانی است، و آنگونه که کارشناسان رسانه آن را تعریف می کنند؛ عکاسان خبری، همان نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیلهٔ تصویر یا همان عکس هستند
هنری است که برای قصه گویی عکاسانه به کار گرفته می شود تا زندگی را مستند کند. پدیده ای جهانی است و به همه مربوط است و از محدودیت های زبانی و فرهنگی عبور می کند. فتوژورنالیسم ما را به عکس هایی ارجاع می دهد که یک داستان را بیان می کند؛ مثل عکس هایی که در رسانه های خبری می بینیم یا مجلات، گاه نامه ها یا هفته نامه ها. این عکس ها می تواند دربر گیرندهٔ عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسی ورزشی، زندگی جاری، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشد. اما نکتهٔ مهم در این بخش این است که در فتوژورنالیسم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد، پس لازم است به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید. در فتوژورنالیسم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می کنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.
ژورنالیسمی است که داستانی را از طریق تصاویر بیان می کند. می توان این طور برداشت کرد که در ذهن غربی ها، فتوژورنالیسم تک فریم نیست؛ به همین دلیل است که همیشه یک فیشر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک فریم؛ که تک فریم در واقع اوج گزارش تصویری است.
سه تعریف رایج دربارهٔ عکاسی خبری وجود دارد:
تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می توان عنوان کرد این است که گفته شود:
صحنهٔ تیرباران نُه نفر از فعالان کُرد که به دستور صادق خلخالی، ساعاتی پس از دستگیری تیرباران شدند. عکاس: جهانگیر رزمی
هنری است که برای قصه گویی عکاسانه به کار گرفته می شود تا زندگی را مستند کند. پدیده ای جهانی است و به همه مربوط است و از محدودیت های زبانی و فرهنگی عبور می کند. فتوژورنالیسم ما را به عکس هایی ارجاع می دهد که یک داستان را بیان می کند؛ مثل عکس هایی که در رسانه های خبری می بینیم یا مجلات، گاه نامه ها یا هفته نامه ها. این عکس ها می تواند دربر گیرندهٔ عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسی ورزشی، زندگی جاری، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشد. اما نکتهٔ مهم در این بخش این است که در فتوژورنالیسم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد، پس لازم است به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید. در فتوژورنالیسم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می کنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.
ژورنالیسمی است که داستانی را از طریق تصاویر بیان می کند. می توان این طور برداشت کرد که در ذهن غربی ها، فتوژورنالیسم تک فریم نیست؛ به همین دلیل است که همیشه یک فیشر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک فریم؛ که تک فریم در واقع اوج گزارش تصویری است.
سه تعریف رایج دربارهٔ عکاسی خبری وجود دارد:
تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می توان عنوان کرد این است که گفته شود:
صحنهٔ تیرباران نُه نفر از فعالان کُرد که به دستور صادق خلخالی، ساعاتی پس از دستگیری تیرباران شدند. عکاس: جهانگیر رزمی
wiki: عکاسی خبری