پوست برکندن

سلخ پوست باز کردن

پوست برکندن. [ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) سلخ.پوست بازکردن. مخن. محش. ( منتهی الارب ) :
بردران ای دل تو ایشان را مایست
پوستشان بر کن کشان جز پوست نیست.چون فرومانی بسختی تن بعجز اندر مده
دشمنان را پوست بر کن دوستان را پوستین.سلق فلاناًبسوط؛ پوست بر کند فلان را بتازیانه. ( منتهی الارب ). متقوب ؛ پوست برکنده از خارش و گز. تمشق ؛ پوست کنده شدن شاخ. ( منتهی الارب ).