<div class="boxBd">پوزش نمودن. [ زِ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) اظهار پوزش کردن : <br>برآید بکام تو این کار زود<br>چو بشنید سیندخت پوزش نمود.<div class="au">فردوسی.</div>زمین را ببوسید و پوزش نمود<br>بر آن مهتری آفرین برفزود.<div class="au">فردوسی.</div>کرم کرد و غم خورد و پوزش نمود<br>بداندیش را دل به نیکی ربود.<div class="au">سعدی ( بوستان ).</div>بپایش درافتاد و پوزش نمود<br>بخندید لقمان که پوزش چه سود.<div class="au">سعدی ( بوستان ).</div>و رجوع به پوزش شود.</div>

پوزش نمودن. [ زِ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) اظهار پوزش کردن : برآید بکام تو این کار زود چو بشنید سیندخت پوزش نمود. فردوسی. زمین را ببوسید و پوزش نمود بر آن مهتری آفرین برفزود. فردوسی. کرم کرد و غم خورد و پوزش نمود بداندیش را دل به نیکی ربود. سعدی ( بوستان ). بپایش درافتاد و پوزش نمود بخندید لق

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( مصدر ) اظهار پوزش کردن .</div>

( مصدر ) اظهار پوزش کردن .

پوزش نمودن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا