چابک و چالاک گردیدن
جلوده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( جلودة ) جلودة. [ ج ُ دَ ] ( ع مص ) چابک و چالاک گردیدن. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به جلادة و جَلَد شود.
جلودة. [ ج ُ دَ ] (ع مص ) چابک و چالاک گردیدن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جلادة و جَلَد شود.
کلمات دیگر: