حب شده
محبب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
محبب. [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که دوست میگرداند. ( ناظم الاطباء ). دوست و حبیب خود گرداننده کسی را. ( آنندراج ).
محبب. [ م ُ ح َب ْ ب َ] ( ع ص ) دوست داشته شده. گرامی. محبوب :
در هر زمان بدانش ممدوح
در هر دلی بجود محبب.
محبب. [ م ُ ح َب ْ ب َ ] ( ع ص )حب شده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) حب کرده. حب ساخته. دانه دانه. ( یادداشت مرحوم دهخدا از ابن البیطار ص 107 ).
محبب. [ م ُ ح َب ْ ب َ] ( ع ص ) دوست داشته شده. گرامی. محبوب :
در هر زمان بدانش ممدوح
در هر دلی بجود محبب.
مسعودسعد.
محبب. [ م ُ ح َب ْ ب َ ] ( ع ص )حب شده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) حب کرده. حب ساخته. دانه دانه. ( یادداشت مرحوم دهخدا از ابن البیطار ص 107 ).
محبب . [ م ُ ح َب ْ ب َ ] (ع ص )حب شده . (یادداشت مرحوم دهخدا) حب کرده . حب ساخته . دانه دانه . (یادداشت مرحوم دهخدا از ابن البیطار ص 107).
محبب . [ م ُ ح َب ْ ب َ] (ع ص ) دوست داشته شده . گرامی . محبوب :
در هر زمان بدانش ممدوح
در هر دلی بجود محبب .
در هر زمان بدانش ممدوح
در هر دلی بجود محبب .
مسعودسعد.
محبب . [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] (ع ص ) کسی که دوست میگرداند. (ناظم الاطباء). دوست و حبیب خود گرداننده کسی را. (آنندراج ).
کلمات دیگر: