مترادف خلاص : آزاد، آسوده، رها، فارغ، مرخص، مستخلص، ول ، رهایی، نجات، استخلاص
متضاد خلاص : اسیر، گرفتار، درگیر
برابر پارسی : رها، آزاد
خلاص
مترادف خلاص : آزاد، آسوده، رها، فارغ، مرخص، مستخلص، ول ، رهایی، نجات، استخلاص
متضاد خلاص : اسیر، گرفتار، درگیر
برابر پارسی : رها، آزاد
فارسی به انگلیسی
deliverance, delivered, rid
neutral, free
مترادف و متضاد
رهایی، رستگاری، خلاصی، فراغت از زایمان، خلاص
۱. آزاد، آسوده، رها، فارغ، مرخص، مستخلص، ول ≠ اسیر، گرفتار، درگیر
۲. رهایی، نجات، استخلاص
صفت ≠ اسیر، گرفتار، درگیر
آزاد، آسوده، رها، فارغ، مرخص، مستخلص، ول
فرهنگ فارسی
( صفت ) بی غش ناب نا آمیخته ( طلا نقره روغن و جز آن ) .
نجات دهنده آزاد کننده
نجات دهنده آزاد کننده
فرهنگ معین
(خَ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) رهایی یافتن . 2 - (اِمص .) رهایی ، رستگاری .
(خِ) [ ع . ] (ص .) بی غش ، ناب ، ناآمیخته (طلا، نقره ، روغن و جز آن ).
(خَ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) رهایی یافتن . ۲ - (اِمص . ) رهایی ، رستگاری .
(خِ ) [ ع . ] (ص . ) بی غش ، ناب ، ناآمیخته (طلا، نقره ، روغن و جز آن ).
(خِ ) [ ع . ] (ص . ) بی غش ، ناب ، ناآمیخته (طلا، نقره ، روغن و جز آن ).
لغت نامه دهخدا
خلاص. [ خ َ ] ( ع مص ) سالم ماندن چیز از تلف شدن. منه : خلص الشی من التلف «خلاصاً» و «خلوصاً» و «مخلصاً». || صاف شدن آن. منه : خلص الماء من الکدر. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).
خلاص. [ خ ِ ] ( ع مص ) مخالصة. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). رجوع به مخالصة در این لغت نامه شود.
خلاص. [ خ ِ ] ( ع اِ ) خلاصه روغن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || گداخته ٔزر و سیم. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). || زر خالص. سره. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
خلاص بود و کنون قلب شد ز سکه بگشت
مزور آمد و خائن چو سکه قلاب.
بر محکها زنند زر خلاص.
می بیغش برآمده ز سبو
چون زر خالص از درون خلاص.
زین وجودت بجان خلاص دهند
بازت از تو وجود خاص دهند.
بر سر دشمن روان افشاندمی.
که خلاص از پی دوران بخراسان یابم.
خلاصش ندیدم بجز بند خویش.
اسیرش نخواهد خلاص از کمند.
تا نسوزی ز غم عشق نیابی تو خلاص.
خلاص. [ خ ِ ] ( ع مص ) مخالصة. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). رجوع به مخالصة در این لغت نامه شود.
خلاص. [ خ ِ ] ( ع اِ ) خلاصه روغن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || گداخته ٔزر و سیم. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). || زر خالص. سره. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
خلاص بود و کنون قلب شد ز سکه بگشت
مزور آمد و خائن چو سکه قلاب.
خاقانی.
زری که خلاص آمد از نار نیندیشد.خاقانی.
شاه فرمود تا بمجلس خاص بر محکها زنند زر خلاص.
نظامی.
|| مسکه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). || بوته زرگری. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) : می بیغش برآمده ز سبو
چون زر خالص از درون خلاص.
نظیری ( از آنندراج ).
|| رب خرما. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || خَلاص ( خِلاص ) خلاصه. برگزیده. خالص از چیزی. ( یادداشت بخط مؤلف ). || خَلاص ( خِلاص ) ( اِمص ) رهایی. رهایش. آزادی.نجات. ( از ناظم الاطباء ) ( یادداشت بخط مؤلف ) : خلاص خود را چاره ای می جست. ( کلیله و دمنه ). تدبیر خلاص من چگونه می بینی. ( کلیله و دمنه ). آدمی چون کرم پیله است هرچند بیش تند ببند سخت تر گردد و خلاص متعذرتر. ( کلیله و دمنه ).زین وجودت بجان خلاص دهند
بازت از تو وجود خاص دهند.
خاقانی.
گر مرا دشمن ز من دادی خلاص بر سر دشمن روان افشاندمی.
خاقانی.
رخت عزلت بخراسان برم انشأاﷲکه خلاص از پی دوران بخراسان یابم.
خاقانی.
یکی بندیم شکوه آورد پیش خلاصش ندیدم بجز بند خویش.
سعدی ( بوستان ).
چه کردی که آمد بجانت خلاص.سعدی ( از آنندراج ).
شکارش نجوید رهایی ز بنداسیرش نخواهد خلاص از کمند.
سعدی ( از آنندراج ).
جان ببستم بمیان شمعصفت از سر شوق تا نسوزی ز غم عشق نیابی تو خلاص.
خلاص . [ خ َ ] (ع مص ) سالم ماندن چیز از تلف شدن . منه : خلص الشی ٔ من التلف «خلاصاً» و «خلوصاً» و «مخلصاً». || صاف شدن آن . منه : خلص الماء من الکدر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خلاص . [ خ َل ْ لا ] (ع اِ) رخنه ٔ در خانه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || شکاف . سوراخ . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خلاص . [ خ َل ْ لا ] (ع ص ) نجات دهنده . آزادکننده . رهاکننده . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خلاص . [ خ ِ ] (ع مص ) مخالصة. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). رجوع به مخالصة در این لغت نامه شود.
خلاص . [ خ ِ ] (ع اِ) خلاصه ٔ روغن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || گداخته ٔزر و سیم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || زر خالص . سره . (یادداشت بخط مؤلف ) :
خلاص بود و کنون قلب شد ز سکه بگشت
مزور آمد و خائن چو سکه ٔ قلاب .
زری که خلاص آمد از نار نیندیشد.
شاه فرمود تا بمجلس خاص
بر محکها زنند زر خلاص .
|| مسکه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || بوته ٔ زرگری . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) :
می بیغش برآمده ز سبو
چون زر خالص از درون خلاص .
|| رب خرما. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || خَلاص (خِلاص ) خلاصه . برگزیده . خالص از چیزی . (یادداشت بخط مؤلف ). || خَلاص (خِلاص ) (اِمص ) رهایی . رهایش . آزادی .نجات . (از ناظم الاطباء) (یادداشت بخط مؤلف ) : خلاص خود را چاره ای می جست . (کلیله و دمنه ). تدبیر خلاص من چگونه می بینی . (کلیله و دمنه ). آدمی چون کرم پیله است هرچند بیش تند ببند سخت تر گردد و خلاص متعذرتر. (کلیله و دمنه ).
زین وجودت بجان خلاص دهند
بازت از تو وجود خاص دهند.
گر مرا دشمن ز من دادی خلاص
بر سر دشمن روان افشاندمی .
رخت عزلت بخراسان برم انشأاﷲ
که خلاص از پی دوران بخراسان یابم .
یکی بندیم شکوه آورد پیش
خلاصش ندیدم بجز بند خویش .
چه کردی که آمد بجانت خلاص .
شکارش نجوید رهایی ز بند
اسیرش نخواهد خلاص از کمند.
جان ببستم بمیان شمعصفت از سر شوق
تا نسوزی ز غم عشق نیابی تو خلاص .
- امثال :
حاجی مرد و شتر خلاص ؛ کار تمام شد.
- خلاص شدن ؛ رها شدن . آزاد شدن . نجات یافتن . شفا یافتن . آسوده گشتن . (ناظم الاطباء) :
شد از لطف او در گلستان خاص
همای کدو از قناعت خلاص .
- خلاص کردن ؛ رهایی بخشیدن . آزاد کردن .
- خلاص گشتن ؛ رها شدن . رهایی یافتن . دغدغه گذاردن :
هرکه او را کار با زنجیر زلف افتاده ست
گردنش گردد مگر از قید در محشر خلاص .
بعد ازین بر من ندارد دست آسیب جهان
سوختم گشتم ز هر آفت چو خاکستر خلاص .
|| صدق . محبت . (آنندراج ). علاقه . اخلاص : خلف این نصیحت بشنید و مقبول داشت و دانست که این سخن از سر خلاص و اخلاص می رود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || (ص ) رها. آزاد. || سلامت . عافیت . شفاء. (ناظم الاطباء).
خلاص بود و کنون قلب شد ز سکه بگشت
مزور آمد و خائن چو سکه ٔ قلاب .
خاقانی .
زری که خلاص آمد از نار نیندیشد.
خاقانی .
شاه فرمود تا بمجلس خاص
بر محکها زنند زر خلاص .
نظامی .
|| مسکه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || بوته ٔ زرگری . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) :
می بیغش برآمده ز سبو
چون زر خالص از درون خلاص .
نظیری (از آنندراج ).
|| رب خرما. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || خَلاص (خِلاص ) خلاصه . برگزیده . خالص از چیزی . (یادداشت بخط مؤلف ). || خَلاص (خِلاص ) (اِمص ) رهایی . رهایش . آزادی .نجات . (از ناظم الاطباء) (یادداشت بخط مؤلف ) : خلاص خود را چاره ای می جست . (کلیله و دمنه ). تدبیر خلاص من چگونه می بینی . (کلیله و دمنه ). آدمی چون کرم پیله است هرچند بیش تند ببند سخت تر گردد و خلاص متعذرتر. (کلیله و دمنه ).
زین وجودت بجان خلاص دهند
بازت از تو وجود خاص دهند.
خاقانی .
گر مرا دشمن ز من دادی خلاص
بر سر دشمن روان افشاندمی .
خاقانی .
رخت عزلت بخراسان برم انشأاﷲ
که خلاص از پی دوران بخراسان یابم .
خاقانی .
یکی بندیم شکوه آورد پیش
خلاصش ندیدم بجز بند خویش .
سعدی (بوستان ).
چه کردی که آمد بجانت خلاص .
سعدی (از آنندراج ).
شکارش نجوید رهایی ز بند
اسیرش نخواهد خلاص از کمند.
سعدی (از آنندراج ).
جان ببستم بمیان شمعصفت از سر شوق
تا نسوزی ز غم عشق نیابی تو خلاص .
حافظ.
- امثال :
حاجی مرد و شتر خلاص ؛ کار تمام شد.
- خلاص شدن ؛ رها شدن . آزاد شدن . نجات یافتن . شفا یافتن . آسوده گشتن . (ناظم الاطباء) :
شد از لطف او در گلستان خاص
همای کدو از قناعت خلاص .
ملاطغرا (در تعریف پیر مغان از آنندراج ).
- خلاص کردن ؛ رهایی بخشیدن . آزاد کردن .
- خلاص گشتن ؛ رها شدن . رهایی یافتن . دغدغه گذاردن :
هرکه او را کار با زنجیر زلف افتاده ست
گردنش گردد مگر از قید در محشر خلاص .
سلیم (از آنندراج ).
بعد ازین بر من ندارد دست آسیب جهان
سوختم گشتم ز هر آفت چو خاکستر خلاص .
سلیم (از آنندراج ).
|| صدق . محبت . (آنندراج ). علاقه . اخلاص : خلف این نصیحت بشنید و مقبول داشت و دانست که این سخن از سر خلاص و اخلاص می رود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || (ص ) رها. آزاد. || سلامت . عافیت . شفاء. (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
۱. رهایی یافتن، نجات یافتن.
۲. رهایی، نجات.
۳. (اسم مصدر ) [قدیمی] صمیمیت.
خالص و بی غش به ویژه طلا، نقره، یا روغن.
۲. رهایی، نجات.
۳. (اسم مصدر ) [قدیمی] صمیمیت.
خالص و بی غش به ویژه طلا، نقره، یا روغن.
۱. رهایی یافتن؛ نجات یافتن.
۲. رهایی؛ نجات.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] صمیمیت.
خالص و بیغش به‌ویژه طلا، نقره، یا روغن.
فرهنگ فارسی ساره
رها
پیشنهاد کاربران
رهایی، آزادی
آزاد، رهاشده
کلمات دیگر: