مترادف سرسبز : باطراوت، خرم، نزه
متضاد سرسبز : بی طراوت، خشک
سرسبز
مترادف سرسبز : باطراوت، خرم، نزه
متضاد سرسبز : بی طراوت، خشک
فارسی به انگلیسی
مترادف و متضاد
خوشبخت، موفق، سرسبز، کامیاب، کامکار
سرسبز
سرسبز
باطراوت، خرم، نزه ≠ بی‌طراوت، خشک
فرهنگ فارسی
تروتازه، باطراوت، جوان، کامکار، شادکام
( صفت ) ۱ - تر و تازه و دارای طراوت : چمن سر سبز . ۲ - شاد خوشحال . ۳ - صاحب دولت کامکار .
کنایه از دماغ تازه
( صفت ) ۱ - تر و تازه و دارای طراوت : چمن سر سبز . ۲ - شاد خوشحال . ۳ - صاحب دولت کامکار .
کنایه از دماغ تازه
فرهنگ معین
( ~ . سَ ) (ص مر. ) ۱ - تر و تازه ، دارای طراوت . ۲ - (کن . ) شاد، خوشحال . ۳ - (کن . ) کامکار، صاحب دولت .
لغت نامه دهخدا
سرسبز. [ س َ س َ ] ( ص مرکب ) تر و تازگی عیش. ( برهان ) ( آنندراج ). || خوش و خرم. ( غیاث ) :
خانه سرسبزتر ز سایه سرو
باده گلرنگ تر زخون تذرو.
تو سرسبز بادی در این گلستان.
درخت گل سرخ سرسبز باد.
که شاخش بلند است و نیروش سخت.
جمله سرسبزند و شاد و تازه رو.
بر کنار چمنش وه که چه دامی داری.
ز کلک سرسبزاوست از پی اصلاح ملک
از حبشه سوی روم تیز رونده نوند.
فرس بیرون فکن میدان فراخ است
تو سرسبزی و دولت سبزشاخ است.
اختر سرسبز مگر بامداد
گفت زمین را که سرت سبز باد.
- سرسبز بودن :
سرسبز باش چون فلک رویت از نشاط
اقبال کرده همچو عقیق احمر آفتاب.
که تا سرسبز باشد خاک پایش.
دگرباره سرسبز شد خاک خشک
بنفشه برآمیخت عنبر به مشک.
خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ.
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت.
در این چمن سر سبز آن برهنه پادارد
که چار موسم چون سرو یک قبا دارد.
زبان سرخ سر سبز میدهد بر باد، نظیر: بهوش باش که سر در سر زبان نکنی. ( امثال و حکم دهخدا ).
خانه سرسبزتر ز سایه سرو
باده گلرنگ تر زخون تذرو.
نظامی.
اگر شد سهی سرو شاه اخستان تو سرسبز بادی در این گلستان.
نظامی.
بر این زرد گل گر ستم کرد باددرخت گل سرخ سرسبز باد.
نظامی.
که سرسبز باد این همایون درخت که شاخش بلند است و نیروش سخت.
نظامی.
مقعد صدقی که صدیقان در اوجمله سرسبزند و شاد و تازه رو.
مولوی.
خال سرسبز تو خوش دانه عیشی است ولی بر کنار چمنش وه که چه دامی داری.
حافظ.
|| آباد. ( غیاث ). || روان. نافذ : ز کلک سرسبزاوست از پی اصلاح ملک
از حبشه سوی روم تیز رونده نوند.
سوزنی.
|| جوان صاحب دولت و کامکار. ( برهان ) ( آنندراج ). جوان. ( غیاث ) ( شرفنامه ) : فرس بیرون فکن میدان فراخ است
تو سرسبزی و دولت سبزشاخ است.
نظامی.
|| درخشان. فروزان. روشن : اختر سرسبز مگر بامداد
گفت زمین را که سرت سبز باد.
نظامی.
|| حیات و زندگی. ( برهان ) ( آنندراج ). || فایق وبهتر. ( غیاث ). || پادشاه. ( برهان ) ( آنندراج ).- سرسبز بودن :
سرسبز باش چون فلک رویت از نشاط
اقبال کرده همچو عقیق احمر آفتاب.
خاقانی.
به فصل گل به موقان است جایش که تا سرسبز باشد خاک پایش.
نظامی.
- سرسبز شدن ؛ رونق و رواج کار. ( مجموعه مترادفات ص 187 ) : دگرباره سرسبز شد خاک خشک
بنفشه برآمیخت عنبر به مشک.
نظامی.
در بهاران کی شود سرسبز سنگ خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ.
مولوی.
- سرسبز کردن : نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت.
نظامی.
، سر سبز. [ س َ رِ س َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از دماغ تازه. ( آنندراج ) : در این چمن سر سبز آن برهنه پادارد
که چار موسم چون سرو یک قبا دارد.
صائب ( از آنندراج ).
- امثال :زبان سرخ سر سبز میدهد بر باد، نظیر: بهوش باش که سر در سر زبان نکنی. ( امثال و حکم دهخدا ).
سرسبز. [ س َ س َ ] (ص مرکب ) تر و تازگی عیش . (برهان ) (آنندراج ). || خوش و خرم . (غیاث ) :
خانه سرسبزتر ز سایه ٔ سرو
باده گلرنگ تر زخون تذرو.
اگر شد سهی سرو شاه اخستان
تو سرسبز بادی در این گلستان .
بر این زرد گل گر ستم کرد باد
درخت گل سرخ سرسبز باد.
که سرسبز باد این همایون درخت
که شاخش بلند است و نیروش سخت .
مقعد صدقی که صدیقان در او
جمله سرسبزند و شاد و تازه رو.
خال سرسبز تو خوش دانه ٔ عیشی است ولی
بر کنار چمنش وه که چه دامی داری .
|| آباد. (غیاث ). || روان . نافذ :
ز کلک سرسبزاوست از پی اصلاح ملک
از حبشه سوی روم تیز رونده نوند.
|| جوان صاحب دولت و کامکار. (برهان ) (آنندراج ). جوان . (غیاث ) (شرفنامه ) :
فرس بیرون فکن میدان فراخ است
تو سرسبزی و دولت سبزشاخ است .
|| درخشان . فروزان . روشن :
اختر سرسبز مگر بامداد
گفت زمین را که سرت سبز باد.
|| حیات و زندگی . (برهان ) (آنندراج ). || فایق وبهتر. (غیاث ). || پادشاه . (برهان ) (آنندراج ).
- سرسبز بودن :
سرسبز باش چون فلک رویت از نشاط
اقبال کرده همچو عقیق احمر آفتاب .
به فصل گل به موقان است جایش
که تا سرسبز باشد خاک پایش .
- سرسبز شدن ؛ رونق و رواج کار. (مجموعه ٔ مترادفات ص 187) :
دگرباره سرسبز شد خاک خشک
بنفشه برآمیخت عنبر به مشک .
در بهاران کی شود سرسبز سنگ
خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ .
- سرسبز کردن :
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت .
خانه سرسبزتر ز سایه ٔ سرو
باده گلرنگ تر زخون تذرو.
نظامی .
اگر شد سهی سرو شاه اخستان
تو سرسبز بادی در این گلستان .
نظامی .
بر این زرد گل گر ستم کرد باد
درخت گل سرخ سرسبز باد.
نظامی .
که سرسبز باد این همایون درخت
که شاخش بلند است و نیروش سخت .
نظامی .
مقعد صدقی که صدیقان در او
جمله سرسبزند و شاد و تازه رو.
مولوی .
خال سرسبز تو خوش دانه ٔ عیشی است ولی
بر کنار چمنش وه که چه دامی داری .
حافظ.
|| آباد. (غیاث ). || روان . نافذ :
ز کلک سرسبزاوست از پی اصلاح ملک
از حبشه سوی روم تیز رونده نوند.
سوزنی .
|| جوان صاحب دولت و کامکار. (برهان ) (آنندراج ). جوان . (غیاث ) (شرفنامه ) :
فرس بیرون فکن میدان فراخ است
تو سرسبزی و دولت سبزشاخ است .
نظامی .
|| درخشان . فروزان . روشن :
اختر سرسبز مگر بامداد
گفت زمین را که سرت سبز باد.
نظامی .
|| حیات و زندگی . (برهان ) (آنندراج ). || فایق وبهتر. (غیاث ). || پادشاه . (برهان ) (آنندراج ).
- سرسبز بودن :
سرسبز باش چون فلک رویت از نشاط
اقبال کرده همچو عقیق احمر آفتاب .
خاقانی .
به فصل گل به موقان است جایش
که تا سرسبز باشد خاک پایش .
نظامی .
- سرسبز شدن ؛ رونق و رواج کار. (مجموعه ٔ مترادفات ص 187) :
دگرباره سرسبز شد خاک خشک
بنفشه برآمیخت عنبر به مشک .
نظامی .
در بهاران کی شود سرسبز سنگ
خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ .
مولوی .
- سرسبز کردن :
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت .
نظامی .
فرهنگ عمید
۱. تروتازه، باطراوت.
۲. جوان.
۳. کامکار، شادکام.
۲. جوان.
۳. کامکار، شادکام.
پیشنهاد کاربران
سبزدرسبز، سبزه در سبزه . ( آنندراج ) . سبزی پیوسته در سبزی. سبزه ٔ ممتد و کشت سبز پیوسته درهم. سبزه بدنبال سبزه. علفزار از پس علفزار :
دید نزهتگهی گران پایه
سبزه درسبزه سایه درسایه
نظامی ( هفت پیکر ص 114 ) .
دید نزهتگهی گران پایه
سبزه درسبزه سایه درسایه
نظامی ( هفت پیکر ص 114 ) .
جایی که سبزه بچه ها هر معنی از درس راز گل سرخ می خواهید بگید واستون بیارم
کلمات دیگر: