[ویکی فقه] تساوی یعنی برابر و یکسان بودن که در ابواب مختلف فقه آمده است.
از تساوی به مناسبت در بابهایی نظیر اجتهاد و تقلید، صلات، جهاد، سبق و رمایه، قصاص و دیات سخن رفته است.
[ویکی فقه] تساوی (ابهام زدایی). تساوی ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • تساوی (منطق)، از اصطلاحات علم منطق و به معنای نسبت میان دو مفهوم کلیِ مشترک در تمام مصادیق• تساوی (فقه)، برابر و یکسان بودن و دارای کاربرد در ابواب مختلف فقهی
...
[ویکی فقه] تساوی (فقه). تساوی یعنی برابر و یکسان بودن که در ابواب مختلف فقه آمده است.
از تساوی به مناسبت در بابهایی نظیر اجتهاد و تقلید، صلات، جهاد، سبق و رمایه، قصاص و دیات سخن رفته است.
← تساوی علم دو مجتهد
۱. ↑ العروة الوثقی ج۱، ص۲۹
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۶۵.
...
[ویکی فقه] تساوی (منطق). تساوی، از اصطلاحات علم منطق بوده و به نسبت میان دو مفهوم کلیِ مشترک در تمام مصادیق اطلاق می شود.
یکی از نسب اربعه، تساوی است و آن نسبت بین دو مفهوم کلی است که هر یک بر تمام افراد دیگری صادق است؛ به دیگر بیان، دو کلی در صورتی متساوی اند که تمام مصادیق آنها مشترک باشد؛ یعنی هر چه مصداق یکی از آنهاست، مصداق دیگری نیز باشد؛ مانند: مثلث و سه ضلعی، زوج و منقسم به متساویین، جسم و متحیّز و انسان و ضاحک.
یادآوری
بازگشت تساوی به دو موجبه کلیه است؛ مثل: هر انسانی ضاحک است و هر ضاحکی انسان است.دو کلی را که نسبت آنها تساوی است «متساویان» می گویند.