سرشته

( اسم ) ۱ - مخلوط شده آغشته . ۲ - خمیر گشته . ۳ - آفریده .

(س رِ تِ ) (ص مف . ) ۱ - آمیخته ، آغشته . ۲ - خمیر گشته . ۳ - آفریده .

سرشته. [س ِ رِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف ) معجون. ( بحر الجواهر ). معجون کرده. بدست مالیده. ( صحاح الفرس ). عجین :
بشب سرشته و آغشته خاک او از نم
بروز تیره و تاری هوای او ز بخار.چو عنبر سرشته یمان و حجازی.
مصعبی ( از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 384 ).
تف آه از دلم سرشته به خون
سبحه سوز سروش می بشود.عقابان خدنگ خون سرشته
برات کرکسان بر پر نبشته.فرشته است این بصد پاکی سرشته
نیاید کار شیطان از فرشته.ای دوست گل سرشته را آبی بس.

۱. خمیرشده.
۲. آغشته .

ششنیدِه؛ گِلِشتِه