دکتری

بالاترین مقطع آموزش عالی در ایران. پیش نیاز گرفتن مدرک دکتری، داشتن دانشنامۀ کارشناسی ارشد یا دکتری عمومی و بالاتر متناسب با رشته مورد تحصیل است. تعداد واحدهای دورۀ دکتری، برحسب رشته، دست کم ۴۲ و حداکثر ۵۰ واحد است که ۱۶ تا ۳۰ واحد آن پایان نامه است. دورۀ دکتری از دو مرحلۀ آموزشی و پژوهشی تشکیل می شود و طول مدت مجاز تحصیلی آن، با توجه به تعداد واحدهای دوره، بین دو تا پنج نیم سال تحصیلی است. مدت مجاز تحصیلی کل دوره چهار سال و نیم است که در موارد استثنایی ممکن است حداکثر تا سه نیم سال تحصیلی به مدت مذکور افزوده شود. دورۀ تحصیلی دکتری، در حال حاضر، در ایران دو گونه است: دورۀ دکتری حرفه ای و دوره دکتری تخصصی، اصطلاحاً پی اچ دی دکتری حرفه ای، دکتری ای است که دارندگان دیپلم متوسطه در آن شرکت می کنند و پس از طی دوران تحصیلی مربوط، به صورت پیوسته، به اخذ این درجه نایل می شوند؛ مانند دکتری پزشکی عمومی و دکتری دامپزشکی عمومی؛ دکتری تخصصی، دکتری ای است که پیش نیاز آن داشتن مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری حرفه ای، قبولی در آزمون ورودی دورۀ دکتری تخصصی، و پذیرفته شدن در مصاحبۀ علمی است. در برخی از موارد، دانشگاه ها اجازه دارند که به افراد ممتاز علمی یک رشته مدرک «دکتری افتخاری» اعطا کنند، بدون آن که فرد مورد نظر در کلاس های آموزشی شرکت کرده باشد یا پایان نامه ای نوشته باشد.