مترادف دوشیزه : باکره، بتول، بکر، عذرا
دوشیزه
مترادف دوشیزه : باکره، بتول، بکر، عذرا
فارسی به انگلیسی
maiden, girl, miss
miss, mademoiselle, maid, virgin
فارسی به عربی
بنت , عذراء
مترادف و متضاد
تمیز کردن، یار، ابجو، دلارام، دوشیزه، دختر، دلبر، دختربچه، گوشت ماهی، پیمانهای برای شراب، دختر جوان، استطاله زیر گلوی مرغ، نوعی نان شیرینی بشکل قلب
خطا، دوشیزه
دوشیزه
خاده، دوشیزه، باکره، دختر باکره
کلفت، معشوقه، دوشیزه، دختر، دختربچه، زن جوان
دوشیزه، لک لک، دختر خانم
خانم، دوشیزه، دختر خانم، مادموازل
دوشیزه، مادموازل
باکره، بتول، بکر، عذرا
فرهنگ فارسی
دختر، دخترجوان که شوهرنکرده باشد، دوشیزگان
( اسم ) ۱ - بکر ( اعم از مرد و زن ) . ۲ - دختر بکر جمع دوشیزگان یا دوشیزگان جنت حوران بهشتی .
( اسم ) ۱ - بکر ( اعم از مرد و زن ) . ۲ - دختر بکر جمع دوشیزگان یا دوشیزگان جنت حوران بهشتی .
شخصی که رابطۀ جنسی را تجربه نکرده است متـ . باکره
فرهنگ معین
(زِ ) (اِمصغ . ) دختر، دختر شوهر نکرده .
لغت نامه دهخدا
دوشیزه . [ زِ / زَ ] (ص ، اِ) دخترک نارسیده که مساس نکرده باشندش و به تازیش باکره خوانند. (شرفنامه ٔ منیری ). دختر بکر و زن جوان که هنوزنزدیک مرد نشده باشد. (غیاث ). دختر بکر را گویند. (فرهنگ جهانگیری ) (برهان ) (آنندراج ). باکره و ماری و دختر بکر و زنی که مرد در وی دخول نکرده باشد. ج ، دوشیزگان . (ناظم الاطباء). باکره . مقابل بیوه و کالم و ثیب و ثیبه . دختری شوی نادیده . دختر که مرد ندیده باشد. (یادداشت مؤلف ). عذراء. (منتهی الارب ) (دهار): ابکار؛ دوشیزگان . (دهار) : فرمود [ عملوق ] که هیچکس مبادا که دختر دوشیزه به شوی دهد از قبیله ٔ جدیس تا نخست به من نیارد و دوشیزگی او بستانم . (ترجمه تاریخ طبری بلعمی ). ابرهه گفت : چه خواهی ؟ گفت : [ غلام ] بفرمای تا هیچ دختر دوشیزه به خانه ٔ شوهر نبرند تا نزدیک من نیارند. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ).
آراسته گشته ست ز تو چهره ٔ خوبی
چون چهره ٔ دوشیزه به یک رنگ و به گلنار.
رسیده بدین سال و دوشیزه اند
به دوشیزگی نیز پاکیزه اند.
ز چندین یکی را نبوده ست شوی
که دوشیزگانیم وپوشیده روی .
ستیزه ٔ بدن عاشقان به ساق و میان
بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به دم .
هدهد چو کنیزکی است دوشیزه
با زلف ایاز و دیده ٔ فخری .
یک دختر دوشیزه بدو رخ ننماید
الاهمه آبستن و الا همه بیمار.
زن دوشیزه را دو خوشه در دست
ز سستی مانده بر یک جای چون مست .
مردی فقاعی حاجب بکتغدی ... دست در دو دختر دوشیزه زد تا رسوا کند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 471). این خاتون را عادت بود که سلطان محمود را غلامی نادر و کنیزکی دوشیزه ٔ نادره هرسالی فرستادی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 253).
علم تأویل است دوشیزه ٔ نهان
چون به برگ حنظل اندر حنظله .
وز زمانی که کسی دست بر ایشان ننهاد
همه دوشیزه و همزاد به یک صورت شاب .
آن چیست یکی دختر دوشیزه ٔ زیبا
از بوی و مزه چون شکر و عنبر سارا.
طبعی چو بنات نعش ز آمال
دوشیزه ٔ جاودان ببینم .
گر جهان حصنهای دوشیزه
عقد بندد بر او صواب کند.
فتح و ظفر با بقاش عهد فروبسته اند
دولت دوشیزه راعقد فروبسته اند.
آمد سماع زیور دوشیزگان غیب
بی رقص و حال چون کرعنین چه مانده ای .
همه تن شهوت آن پاکیزگان را
چنان کآیین بود دوشیزگان را.
دوشیزگان خاطر من بین که غنچه وار
بر رخ گرفته اند ز تو شرمسار دست .
جمعی پسران پاکیزه و دختران دوشیزه به دست جفای او گرفتار. (گلستان سعدی ).
شاخها دختر دوشیزه ٔ باغند هنوز
باش تا حامله گردند به انواع ثمار.
عذراء؛ زن دوشیزه . (مهذب الاسماء). لزوب ؛دوشیزه شدن . (دهار). افتراع ؛ دوشیزه بردن یعنی با بکر جماع کردن . (دهار) خرید. خریدة؛ زن دوشیزه ٔ مردنارسیده . خروس ؛ زن دوشیزه در اول حمل . مِعساء؛ دوشیزه ٔقریب البلوغ . عسلوجة؛ دوشیزه ٔ نرم و نازک اندام . (منتهی الارب ).
- دوشیزگان جنت ؛ کنایه از حوران بهشتی است . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (برهان ) :
دوشیزگان جنت نظاره سوی مردی
کآبستن ظفر شد تیغ قضا جدالش .
- دوشیزه ناخواسته ؛ برج سنبله . (از التفهیم ص 97).
|| اطلاق به مرد و زن هردو می شده . در لغت نامه ٔ حریری گوید: بکر؛ زن دوشیزه . (یادداشت مؤلف ) : شهربانو دختر یزدگرد شهریار گفت : دختر دوشیزه را شوی دوشیزه باید. (از قابوسنامه ). || دوشیزه ؛ یا گوسفند دوشیزه ، میش . گوسفند که شیر دهد. (یادداشت مؤلف ). شیرده . دوشایی . دوشا. و اندر تاریخ طبری نام بعضی گوید و همچنین روایت کند هفت گوسفند دوشیزه [ پیغامبر را بود ] نام عجوره ... و آنکه پیغامبر از آن گوسفند شیرخوردی عنبه بود نامش . (مجمل التواریخ والقصص ص 264). || فکر و معنی و مفهوم تازه و بکر و نو. ابتکاری . (از یادداشت مؤلف ) :
ز بس که معنی دوشیزه دیدبا من لفظ
دل از دلالت معنی بکند و شد بیزار.
ز دل بنده ٔ شاه و دارنده راز
به معنی از اندیشه دوشیزه باز
چو این هر سه زین گونه آری بدست
سپه ساز گردان خسروپرست .
|| صافی . آبکش . پالونه . (یادداشت مؤلف ) :
چودوشیزگان زیر پرده نهان
چو دوشیزه سفته همی روی و بر.
آراسته گشته ست ز تو چهره ٔ خوبی
چون چهره ٔ دوشیزه به یک رنگ و به گلنار.
خسروی .
رسیده بدین سال و دوشیزه اند
به دوشیزگی نیز پاکیزه اند.
فردوسی .
ز چندین یکی را نبوده ست شوی
که دوشیزگانیم وپوشیده روی .
فردوسی .
ستیزه ٔ بدن عاشقان به ساق و میان
بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به دم .
عسجدی .
هدهد چو کنیزکی است دوشیزه
با زلف ایاز و دیده ٔ فخری .
منوچهری .
یک دختر دوشیزه بدو رخ ننماید
الاهمه آبستن و الا همه بیمار.
منوچهری .
زن دوشیزه را دو خوشه در دست
ز سستی مانده بر یک جای چون مست .
(ویس و رامین ).
مردی فقاعی حاجب بکتغدی ... دست در دو دختر دوشیزه زد تا رسوا کند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 471). این خاتون را عادت بود که سلطان محمود را غلامی نادر و کنیزکی دوشیزه ٔ نادره هرسالی فرستادی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 253).
علم تأویل است دوشیزه ٔ نهان
چون به برگ حنظل اندر حنظله .
ناصرخسرو.
وز زمانی که کسی دست بر ایشان ننهاد
همه دوشیزه و همزاد به یک صورت شاب .
ناصرخسرو.
آن چیست یکی دختر دوشیزه ٔ زیبا
از بوی و مزه چون شکر و عنبر سارا.
ناصرخسرو.
طبعی چو بنات نعش ز آمال
دوشیزه ٔ جاودان ببینم .
خاقانی .
گر جهان حصنهای دوشیزه
عقد بندد بر او صواب کند.
خاقانی .
فتح و ظفر با بقاش عهد فروبسته اند
دولت دوشیزه راعقد فروبسته اند.
خاقانی .
آمد سماع زیور دوشیزگان غیب
بی رقص و حال چون کرعنین چه مانده ای .
خاقانی .
همه تن شهوت آن پاکیزگان را
چنان کآیین بود دوشیزگان را.
نظامی .
دوشیزگان خاطر من بین که غنچه وار
بر رخ گرفته اند ز تو شرمسار دست .
کمال الدین اسماعیل .
جمعی پسران پاکیزه و دختران دوشیزه به دست جفای او گرفتار. (گلستان سعدی ).
شاخها دختر دوشیزه ٔ باغند هنوز
باش تا حامله گردند به انواع ثمار.
سعدی .
عذراء؛ زن دوشیزه . (مهذب الاسماء). لزوب ؛دوشیزه شدن . (دهار). افتراع ؛ دوشیزه بردن یعنی با بکر جماع کردن . (دهار) خرید. خریدة؛ زن دوشیزه ٔ مردنارسیده . خروس ؛ زن دوشیزه در اول حمل . مِعساء؛ دوشیزه ٔقریب البلوغ . عسلوجة؛ دوشیزه ٔ نرم و نازک اندام . (منتهی الارب ).
- دوشیزگان جنت ؛ کنایه از حوران بهشتی است . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (برهان ) :
دوشیزگان جنت نظاره سوی مردی
کآبستن ظفر شد تیغ قضا جدالش .
خاقانی .
- دوشیزه ناخواسته ؛ برج سنبله . (از التفهیم ص 97).
|| اطلاق به مرد و زن هردو می شده . در لغت نامه ٔ حریری گوید: بکر؛ زن دوشیزه . (یادداشت مؤلف ) : شهربانو دختر یزدگرد شهریار گفت : دختر دوشیزه را شوی دوشیزه باید. (از قابوسنامه ). || دوشیزه ؛ یا گوسفند دوشیزه ، میش . گوسفند که شیر دهد. (یادداشت مؤلف ). شیرده . دوشایی . دوشا. و اندر تاریخ طبری نام بعضی گوید و همچنین روایت کند هفت گوسفند دوشیزه [ پیغامبر را بود ] نام عجوره ... و آنکه پیغامبر از آن گوسفند شیرخوردی عنبه بود نامش . (مجمل التواریخ والقصص ص 264). || فکر و معنی و مفهوم تازه و بکر و نو. ابتکاری . (از یادداشت مؤلف ) :
ز بس که معنی دوشیزه دیدبا من لفظ
دل از دلالت معنی بکند و شد بیزار.
بوحنیفه ٔ اسکافی .
ز دل بنده ٔ شاه و دارنده راز
به معنی از اندیشه دوشیزه باز
چو این هر سه زین گونه آری بدست
سپه ساز گردان خسروپرست .
اسدی .
|| صافی . آبکش . پالونه . (یادداشت مؤلف ) :
چودوشیزگان زیر پرده نهان
چو دوشیزه سفته همی روی و بر.
ابوالحسن لوکری .
دوشیزه. [ زِ / زَ ] ( ص ، اِ ) دخترک نارسیده که مساس نکرده باشندش و به تازیش باکره خوانند. ( شرفنامه منیری ). دختر بکر و زن جوان که هنوزنزدیک مرد نشده باشد. ( غیاث ). دختر بکر را گویند. ( فرهنگ جهانگیری ) ( برهان ) ( آنندراج ). باکره و ماری و دختر بکر و زنی که مرد در وی دخول نکرده باشد. ج ، دوشیزگان. ( ناظم الاطباء ). باکره. مقابل بیوه و کالم و ثیب و ثیبه. دختری شوی نادیده. دختر که مرد ندیده باشد. ( یادداشت مؤلف ). عذراء. ( منتهی الارب ) ( دهار ): ابکار؛ دوشیزگان. ( دهار ) : فرمود [ عملوق ] که هیچکس مبادا که دختر دوشیزه به شوی دهد از قبیله جدیس تا نخست به من نیارد و دوشیزگی او بستانم. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ). ابرهه گفت : چه خواهی ؟ گفت : [ غلام ] بفرمای تا هیچ دختر دوشیزه به خانه شوهر نبرند تا نزدیک من نیارند. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ).
آراسته گشته ست ز تو چهره خوبی
چون چهره دوشیزه به یک رنگ و به گلنار.
به دوشیزگی نیز پاکیزه اند.
که دوشیزگانیم وپوشیده روی.
بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به دم .
با زلف ایاز و دیده فخری.
الاهمه آبستن و الا همه بیمار.
ز سستی مانده بر یک جای چون مست.
علم تأویل است دوشیزه نهان
چون به برگ حنظل اندر حنظله.
همه دوشیزه و همزاد به یک صورت شاب.
از بوی و مزه چون شکر و عنبر سارا.
دوشیزه جاودان ببینم.
آراسته گشته ست ز تو چهره خوبی
چون چهره دوشیزه به یک رنگ و به گلنار.
خسروی.
رسیده بدین سال و دوشیزه اندبه دوشیزگی نیز پاکیزه اند.
فردوسی.
ز چندین یکی را نبوده ست شوی که دوشیزگانیم وپوشیده روی.
فردوسی.
ستیزه بدن عاشقان به ساق و میان بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به دم .
عسجدی.
هدهد چو کنیزکی است دوشیزه با زلف ایاز و دیده فخری.
منوچهری.
یک دختر دوشیزه بدو رخ ننمایدالاهمه آبستن و الا همه بیمار.
منوچهری.
زن دوشیزه را دو خوشه در دست ز سستی مانده بر یک جای چون مست.
( ویس و رامین ).
مردی فقاعی حاجب بکتغدی... دست در دو دختر دوشیزه زد تا رسوا کند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 471 ). این خاتون را عادت بود که سلطان محمود را غلامی نادر و کنیزکی دوشیزه نادره هرسالی فرستادی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 253 ).علم تأویل است دوشیزه نهان
چون به برگ حنظل اندر حنظله.
ناصرخسرو.
وز زمانی که کسی دست بر ایشان ننهادهمه دوشیزه و همزاد به یک صورت شاب.
ناصرخسرو.
آن چیست یکی دختر دوشیزه زیبااز بوی و مزه چون شکر و عنبر سارا.
ناصرخسرو.
طبعی چو بنات نعش ز آمال دوشیزه جاودان ببینم.
خاقانی.
گر جهان حصنهای دوشیزه فرهنگ عمید
بانوی جوان شوهرنکرده، دختر.
دانشنامه عمومی
دوشیزه یا باکره واژه ایست که در معنای دختری که هیچگاه آمیزش جنسی نداشته است می باشد. این کلمه از نام های بسیار کهن فارسی و تلفظ دیگری از دغدوا یا دوغدویه (doghdova) است که در اوستا نام مادر زرتشت می باشد.
زنان هندی تا پیش از ازدواج خال میان دو ابرو نمی گذارند و پس از ازدواج این خال را می گذارند.
در میان ترکمنها رایج است که دختران پس از بلوغ و تا پیش از ازدواج کلاهی گرد و سوزن دوزی شده به نام بریک را بر سر گذارند، اما پس از ازدواج یک پیشانی بند و روسری به نام آناق سر می کنند.
در بخش هایی از جنوب ایران مانند بندرعباس زنان تا قبل از ازدواج از نقاب صورت استفاده نمی کردند.
در قبیله زولو در آفریقا زنان تا پیش از ازدواج بالاتنه خود را نمی پوشانند. تنها هنگام نامزدی گردنبند بلندی که تاحدودی سینه شان را می پوشاند و نشانه مهر به نامزد است می پوشند و بعد از ازدواج است که لباسشان بالاتنه را نیز پوشش می دهد.
برخی معتقدند دوشیزه مربوط به دوغدی (dogdhi) در سانسکریت به معنای دوشیدن است و به این ترتیب دوشیزه (دوش + یزه) به معنای «دوشنده» است، چرا که دوشیدن حیوانات خانگی همواره کاری زنانه بوده است، این که دوشیزه در معنای دختر به کار می رود نیز شاید از آن روی باشد که نیاکان ما، مایل بوده اند که شوی نادیدگان (شاید به زعم آنان پاکان) دوشندگان گاو و گوسفند باشند.
با این وجود برخی ذکر کرده اند که در پارسی میانه «دوشکیزه» (گونه دیگر دوشگیزه که به دوشیزه منتهی می شود) هم بوده است و که بخش دوم آن واژه را مربوط به «کیجا» در زبان مازندرانی دانسته اند. «کچ» در کردی، و کنیز هم با آن همریشه است. بخش دوم واژه «دوشکیزه» پهلوی همریشه با واژه اوستایی kanyâ است.
اجازه ولی در نکاح زنی که دوشیزه نیست، شرط نیست، و در باکره و دوشیزه به نظر "بیات زنجانی": "بنا بر اقوی شرط صحت نیست بلکه شرط اخلاقی است و برای تحکیم مبانی خانواده لازم است و مطابق روایات متعدد معتبر، افراد از نکاح موقت با دوشیزگان اجتناب کنند."
زنان هندی تا پیش از ازدواج خال میان دو ابرو نمی گذارند و پس از ازدواج این خال را می گذارند.
در میان ترکمنها رایج است که دختران پس از بلوغ و تا پیش از ازدواج کلاهی گرد و سوزن دوزی شده به نام بریک را بر سر گذارند، اما پس از ازدواج یک پیشانی بند و روسری به نام آناق سر می کنند.
در بخش هایی از جنوب ایران مانند بندرعباس زنان تا قبل از ازدواج از نقاب صورت استفاده نمی کردند.
در قبیله زولو در آفریقا زنان تا پیش از ازدواج بالاتنه خود را نمی پوشانند. تنها هنگام نامزدی گردنبند بلندی که تاحدودی سینه شان را می پوشاند و نشانه مهر به نامزد است می پوشند و بعد از ازدواج است که لباسشان بالاتنه را نیز پوشش می دهد.
برخی معتقدند دوشیزه مربوط به دوغدی (dogdhi) در سانسکریت به معنای دوشیدن است و به این ترتیب دوشیزه (دوش + یزه) به معنای «دوشنده» است، چرا که دوشیدن حیوانات خانگی همواره کاری زنانه بوده است، این که دوشیزه در معنای دختر به کار می رود نیز شاید از آن روی باشد که نیاکان ما، مایل بوده اند که شوی نادیدگان (شاید به زعم آنان پاکان) دوشندگان گاو و گوسفند باشند.
با این وجود برخی ذکر کرده اند که در پارسی میانه «دوشکیزه» (گونه دیگر دوشگیزه که به دوشیزه منتهی می شود) هم بوده است و که بخش دوم آن واژه را مربوط به «کیجا» در زبان مازندرانی دانسته اند. «کچ» در کردی، و کنیز هم با آن همریشه است. بخش دوم واژه «دوشکیزه» پهلوی همریشه با واژه اوستایی kanyâ است.
اجازه ولی در نکاح زنی که دوشیزه نیست، شرط نیست، و در باکره و دوشیزه به نظر "بیات زنجانی": "بنا بر اقوی شرط صحت نیست بلکه شرط اخلاقی است و برای تحکیم مبانی خانواده لازم است و مطابق روایات متعدد معتبر، افراد از نکاح موقت با دوشیزگان اجتناب کنند."
wiki: نمادگرای اتریشی و عضو انجمن جدایی وین، گوستاو کلیمت می باشد که در تاریخ ۱۹۱۳ تکمیل گردید. این نقاشی کلیمت، نمایانگر ۶ زن است که در هم آمیخته شده اند. فراوانی گل ها در نقاشی نشان از تکامل زنانگی است. هر زن بیانگر و نمایشگر مرحلهٔ خاصی از زندگی زنان است. این اثر هنری در عین حال، به موضوعات مختلف زندگی بشر اشارات مستقیمی دارد. موضوعاتی همچون، عشق، تمایلات جنسی و احیا که در قالب چرخه ای کامل نمایش داده شده اند.
wiki: دوشیزه (نقاشی کلیمت)
فرهنگستان زبان و ادب
{virgin} [مطالعات زنان] شخصی که رابطۀ جنسی را تجربه نکرده است
متـ . باکره
جدول کلمات
باکره
پیشنهاد کاربران
دوش و پسوند اسم ساز شباهت ( یزه! )
یعنی کسی که مشغول دوشیدن! می باشد و قصد ازدواج ندارد ( قصد ادامه تحصیل دارد! ) ، پاک کننده بدی ها، پاکدامن، دلپاک، دختر!
یعنی کسی که مشغول دوشیدن! می باشد و قصد ازدواج ندارد ( قصد ادامه تحصیل دارد! ) ، پاک کننده بدی ها، پاکدامن، دلپاک، دختر!
ماه زیبارو فرشته
دختر نوجوان که متاهل ودختر که ازدو
هرل
کلمات دیگر: