مترادف دوا : دارو، درمان، معالجه
برابر پارسی : دارو
دوا
مترادف دوا : دارو، درمان، معالجه
برابر پارسی : دارو
فارسی به انگلیسی
medicine, remedy
cure, drug, medicament, medication, medicine, pharmaceutical, physic
فارسی به عربی
طب
مترادف و متضاد
دارو، پزشکی، طب، دوا، علم طب، علم علاج
دوا
عوض، جانشین، دوا
درمان، معالجه
۱. دارو،
۲. درمان، معالجه
فرهنگ فارسی
( اسم ) آنچه که بدان مریض را معالجه کنند دارو جمع ادویه .
فرهنگ معین
(دَ ) [ ع . دواء ] (اِ. ) ۱ - دارو. ج . ادویه . ۲ - (عا. ) مواد مخدر.
لغت نامه دهخدا
دوا. [ دَ ] ( ع اِ ) دواء. دارو. اِساء. ج ، ادویه. آنچه بدان مریض را معالجه کنند. ( یادداشت مؤلف ). دارو و هرچه بدان بیماری و ناخوشی را چاره کنند. ( ناظم الاطباء ). سفاء: سهول ؛ دوایی که شکم راند. ( منتهی الارب ) :
هرچه خوش است آن خورش جسم تست
هرچه نه خوش است ترا آن دواست.
درد عصیان را جز از طاعت نیابد کس دوا.
هم از درد، دل را دوایی نبینم.
صدهزارش دوا فرستادی.
نیست جزاو را به عشق مدح و ثنا ساختن.
درد کشیدن به امید دوا.
- دوای درد بودن ( نبودن )؛ کافی و سودمند بودن ( نبودن ). || مرهم. آنچه بر جراحات نهند التیام را. ( یادداشت مؤلف ).
- دوا بستن ؛ مرهم نهادن. دارو گذاشتن :
زهر غم ریخت به خوناب که این مرهم تست
عشق بر چاک دلم بست دوایی که مپرس.
|| مجازاً، درمان. معالجه. طبابت. مداوا. علاج. چاره. ( از یادداشت مؤلف ) :
دوای تو جز مغز آدم چو نیست
بر این درد و درمان بباید گریست.
که من دانم این درد دل را دوا.
حمق را هیچگونه چاره مدان.
درد از آن لب ستان که آن بخشد.
یعنی که چون شکست نوازش دوای اوست.
طبیب دلم کزدوا می گریزم.
خود دوا بر سر این درد مگر می نرسد.
دوای درد خود اکنون از آن مفرح جوی
هرچه خوش است آن خورش جسم تست
هرچه نه خوش است ترا آن دواست.
ناصرخسرو.
مبتلای درد عصیانی به طاعت بازگرددرد عصیان را جز از طاعت نیابد کس دوا.
ناصرخسرو.
به درد دلم کآشنایی نبینم هم از درد، دل را دوایی نبینم.
خاقانی.
مریمی کش هزارویک درد است صدهزارش دوا فرستادی.
خاقانی.
تا دل عطار را درد و دوا شد یکی نیست جزاو را به عشق مدح و ثنا ساختن.
عطار.
خستگی اندر طلبت واجب است درد کشیدن به امید دوا.
سعدی.
- بی دوا و بی غذا ؛ سخت بیچاره و درمانده و بیمار. ( یادداشت مؤلف ).- دوای درد بودن ( نبودن )؛ کافی و سودمند بودن ( نبودن ). || مرهم. آنچه بر جراحات نهند التیام را. ( یادداشت مؤلف ).
- دوا بستن ؛ مرهم نهادن. دارو گذاشتن :
زهر غم ریخت به خوناب که این مرهم تست
عشق بر چاک دلم بست دوایی که مپرس.
علی خراسانی ( از آنندراج ).
|| به کنایه و پنهانی شراب و عرق و دیگر مشروبات الکلی را گویند: دوا خور؛ معتاد به شراب و عرق و امثال آن. ( یادداشت مؤلف ).|| مجازاً، درمان. معالجه. طبابت. مداوا. علاج. چاره. ( از یادداشت مؤلف ) :
دوای تو جز مغز آدم چو نیست
بر این درد و درمان بباید گریست.
فردوسی.
ببینی که کام تو گردد رواکه من دانم این درد دل را دوا.
فردوسی.
دل بیمار را دوا بتوان حمق را هیچگونه چاره مدان.
سنایی.
لب جانان دوای جان بخشددرد از آن لب ستان که آن بخشد.
خاقانی.
آن را که بشکنند نوازش کنند بازیعنی که چون شکست نوازش دوای اوست.
خاقانی.
دلم دردمند است و هم درد بهترطبیب دلم کزدوا می گریزم.
خاقانی.
دل پردرد تهی کو به دوایی نرسیدخود دوا بر سر این درد مگر می نرسد.
خاقانی.
مر این درد را دوایی نیست. ( گلستان ).دوای درد خود اکنون از آن مفرح جوی
دوا. [ دَ ] (ع اِ) دواء. دارو. اِساء. ج ، ادویه . آنچه بدان مریض را معالجه کنند. (یادداشت مؤلف ). دارو و هرچه بدان بیماری و ناخوشی را چاره کنند. (ناظم الاطباء). سفاء: سهول ؛ دوایی که شکم راند. (منتهی الارب ) :
هرچه خوش است آن خورش جسم تست
هرچه نه خوش است ترا آن دواست .
مبتلای درد عصیانی به طاعت بازگرد
درد عصیان را جز از طاعت نیابد کس دوا.
به درد دلم کآشنایی نبینم
هم از درد، دل را دوایی نبینم .
مریمی کش هزارویک درد است
صدهزارش دوا فرستادی .
تا دل عطار را درد و دوا شد یکی
نیست جزاو را به عشق مدح و ثنا ساختن .
خستگی اندر طلبت واجب است
درد کشیدن به امید دوا.
- بی دوا و بی غذا ؛ سخت بیچاره و درمانده و بیمار. (یادداشت مؤلف ).
- دوای درد بودن (نبودن )؛ کافی و سودمند بودن (نبودن ). || مرهم . آنچه بر جراحات نهند التیام را. (یادداشت مؤلف ).
- دوا بستن ؛ مرهم نهادن . دارو گذاشتن :
زهر غم ریخت به خوناب که این مرهم تست
عشق بر چاک دلم بست دوایی که مپرس .
|| به کنایه و پنهانی شراب و عرق و دیگر مشروبات الکلی را گویند: دوا خور؛ معتاد به شراب و عرق و امثال آن . (یادداشت مؤلف ).
|| مجازاً، درمان . معالجه . طبابت . مداوا. علاج . چاره . (از یادداشت مؤلف ) :
دوای تو جز مغز آدم چو نیست
بر این درد و درمان بباید گریست .
ببینی که کام تو گردد روا
که من دانم این درد دل را دوا.
دل بیمار را دوا بتوان
حمق را هیچگونه چاره مدان .
لب جانان دوای جان بخشد
درد از آن لب ستان که آن بخشد.
آن را که بشکنند نوازش کنند باز
یعنی که چون شکست نوازش دوای اوست .
دلم دردمند است و هم درد بهتر
طبیب دلم کزدوا می گریزم .
دل پردرد تهی کو به دوایی نرسید
خود دوا بر سر این درد مگر می نرسد.
مر این درد را دوایی نیست . (گلستان ).
دوای درد خود اکنون از آن مفرح جوی
که در صراحی چینی و شیشه ٔ حلبی است .
- امثال :
کر مصلحتی دوا ندارد . (امثال و حکم دهخدا).
- بی دوا ؛ بی درمان . بی دارو. که دارو و علاجی نداشته باشد :
دری دیگر نمی دانم که روی از تو بگردانم
مخور زنهار بر جانم که دردم بی دوا ماند.
- دوا جستن ؛ معالجه و درمان کردن . (آنندراج ). در پی معالجه بودن . مداوا طلبیدن . چاره جویی کردن :
با درد دل دوا ز طبیب امل مجوی
کاندر علاج اوست تباشیرش استخوان .
- دوا درمان ، دوا و درمان . معالجه و مداوا: هرچه دوا درمان کردند مریض شفا نیافت . (از یادداشت مؤلف ).
- دوا ساختن ؛ مداواکردن . علاج نمودن . معالجه کردن . درمان کردن :
از آن شراب که نامش مفرح کرم است
به رحمت این جگر گرم را بساز دوا.
- دوا شدن ؛ سبب معالجه شدن . مایه ٔ مداوا گشتن . معالجه نمودن . بهبود بخشیدن :
بُاردیبهشت باد صبا کوه و دشت را
بر زخمهای باد مه دی دوا شده ست .
- دواشدنی ؛ چاره پذیر. قابل علاج . (یادداشت مؤلف ).
- دوا نهادن ؛ مرهم گذاشتن . بهبود بخشیدن :
غمزه ٔ شوخت جراحت می کند
هرکه را لطفت دوایی می نهد.
- دوا و درمان کردن ؛ معالجه کردن . مداوا نمودن . (یادداشت مؤلف ).
|| سم . زهر.
- دواخور کردن کسی را ؛ مسموم ساختن او را. (یادداشت مؤلف ). چیزخورکردن .
هرچه خوش است آن خورش جسم تست
هرچه نه خوش است ترا آن دواست .
ناصرخسرو.
مبتلای درد عصیانی به طاعت بازگرد
درد عصیان را جز از طاعت نیابد کس دوا.
ناصرخسرو.
به درد دلم کآشنایی نبینم
هم از درد، دل را دوایی نبینم .
خاقانی .
مریمی کش هزارویک درد است
صدهزارش دوا فرستادی .
خاقانی .
تا دل عطار را درد و دوا شد یکی
نیست جزاو را به عشق مدح و ثنا ساختن .
عطار.
خستگی اندر طلبت واجب است
درد کشیدن به امید دوا.
سعدی .
- بی دوا و بی غذا ؛ سخت بیچاره و درمانده و بیمار. (یادداشت مؤلف ).
- دوای درد بودن (نبودن )؛ کافی و سودمند بودن (نبودن ). || مرهم . آنچه بر جراحات نهند التیام را. (یادداشت مؤلف ).
- دوا بستن ؛ مرهم نهادن . دارو گذاشتن :
زهر غم ریخت به خوناب که این مرهم تست
عشق بر چاک دلم بست دوایی که مپرس .
علی خراسانی (از آنندراج ).
|| به کنایه و پنهانی شراب و عرق و دیگر مشروبات الکلی را گویند: دوا خور؛ معتاد به شراب و عرق و امثال آن . (یادداشت مؤلف ).
|| مجازاً، درمان . معالجه . طبابت . مداوا. علاج . چاره . (از یادداشت مؤلف ) :
دوای تو جز مغز آدم چو نیست
بر این درد و درمان بباید گریست .
فردوسی .
ببینی که کام تو گردد روا
که من دانم این درد دل را دوا.
فردوسی .
دل بیمار را دوا بتوان
حمق را هیچگونه چاره مدان .
سنایی .
لب جانان دوای جان بخشد
درد از آن لب ستان که آن بخشد.
خاقانی .
آن را که بشکنند نوازش کنند باز
یعنی که چون شکست نوازش دوای اوست .
خاقانی .
دلم دردمند است و هم درد بهتر
طبیب دلم کزدوا می گریزم .
خاقانی .
دل پردرد تهی کو به دوایی نرسید
خود دوا بر سر این درد مگر می نرسد.
خاقانی .
مر این درد را دوایی نیست . (گلستان ).
دوای درد خود اکنون از آن مفرح جوی
که در صراحی چینی و شیشه ٔ حلبی است .
؟ (از آنندراج ).
- امثال :
کر مصلحتی دوا ندارد . (امثال و حکم دهخدا).
- بی دوا ؛ بی درمان . بی دارو. که دارو و علاجی نداشته باشد :
دری دیگر نمی دانم که روی از تو بگردانم
مخور زنهار بر جانم که دردم بی دوا ماند.
سعدی .
- دوا جستن ؛ معالجه و درمان کردن . (آنندراج ). در پی معالجه بودن . مداوا طلبیدن . چاره جویی کردن :
با درد دل دوا ز طبیب امل مجوی
کاندر علاج اوست تباشیرش استخوان .
خاقانی .
- دوا درمان ، دوا و درمان . معالجه و مداوا: هرچه دوا درمان کردند مریض شفا نیافت . (از یادداشت مؤلف ).
- دوا ساختن ؛ مداواکردن . علاج نمودن . معالجه کردن . درمان کردن :
از آن شراب که نامش مفرح کرم است
به رحمت این جگر گرم را بساز دوا.
خاقانی .
- دوا شدن ؛ سبب معالجه شدن . مایه ٔ مداوا گشتن . معالجه نمودن . بهبود بخشیدن :
بُاردیبهشت باد صبا کوه و دشت را
بر زخمهای باد مه دی دوا شده ست .
ناصرخسرو.
- دواشدنی ؛ چاره پذیر. قابل علاج . (یادداشت مؤلف ).
- دوا نهادن ؛ مرهم گذاشتن . بهبود بخشیدن :
غمزه ٔ شوخت جراحت می کند
هرکه را لطفت دوایی می نهد.
امیرخسرو (از آنندراج ).
- دوا و درمان کردن ؛ معالجه کردن . مداوا نمودن . (یادداشت مؤلف ).
|| سم . زهر.
- دواخور کردن کسی را ؛ مسموم ساختن او را. (یادداشت مؤلف ). چیزخورکردن .
فرهنگ عمید
آنچه بیمار را با آن معالجه کنند، دارو.
دانشنامه عمومی
دوا ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
دارو
دوا (پادشاه)
دارو
دوا (پادشاه)
wiki: رومانی واقع شده است. جمعیت این شهر ۶۹٬۳۹۰ نفر است.
wiki: دوا (رومانی)
دِواْ:(dewa) در گویش گنابادی یعنی دارو ، پماد ، ضماد
گویش مازنی
/devaa/ دارو & مرتعی در لفور سوادکوه
مرتعی در لفور سوادکوه
واژه نامه بختیاریکا
( دُوا ) داماد
جدول کلمات
دارو
کلمات دیگر: