فیلم صامت

فلم صامت به فیلمی بدون صدا و اختصاصاً بدون دیالوگ می گویند.
آرتیست
فکر ترکیب کردن فیلم ها با صدا یک ایده به قدمت خودِ سینماست، ولی به دلایل فنی، این امر تا قبل از سال ۱۹۲۰ میسر نشد. دوران فیلم های صامت به «عصر پردهٔ نقره ای» مشهور است. (سینمای صامت با فیلم بدون صدا اشتباه گرفته نشود)
در دی ماه سال ۱۳۰۹ هجری خورشیدی نخستین فیلم ایرانی در تهران به نمایش درآمد. این فیلم صامت که آبی و رابی نام داشت، توسط اوانس اوگانیانس نوشته و ساخته شد. بازیگران این فیلم کمدی عبارت بودند از محمد ضرابی و غلامعلی سهرابی که یکی نقش فرد قد کوتاه و دیگری نقش فرد قد بلند را بازی می کرد. در طی فیلم حوادث غیر مترقبه و جالب و خنده داری برای این دو به وجود می آمد. این فیلم برای اولین بار در سینما مایاک تهران به نمایش در آمد و طبق روایتی می گویند که در یک حادثه آتش سوزی در این سینما فیلم آبی و رابی نیز از بین رفته است. پس از فیلم آبی و رابی اوگانیانس دست به کار ساخت دومین فیلم خود به نام حاجی آقا آکتور سینما را شروع کرد و این فیلم پس از طی مراحل تولید در اواخر سال ۱۳۱۲ هجری خورشیدی، آماده نمایش شد ولی در همین زمان، تب اولین فیلم ناطق فارسی همه گیر می شود و این نمایش، گرچه جزو اولین فیلم های ایرانی بود، توفیقی برای سازندگانش نداشت.
امروزه نیز فیلم های صامت در کشورهای مختلف و توسط کارگردانان گوناگون تولید می شود. جشنواره بین المللی فیلم صامت گلوب هر ساله به هدف حمایت و گرهم آیی این تولیدکنندگان برگزار می شود.