کفته

( اسم ) کوفته کوبیده .

(کُ تَ یا تِ ) (اِمف ) شکفته .
(کَ تَ یا تِ ) (اِمف ) = کافته : از هم باز کرده ، شکافته .
( ~ . ) (اِمف . ) = کوفته : کوبیده .

کفته. [ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف ) شکافته شده و ترکیده. ( برهان ) ( آنندراج ). شکافته و ترکیده و چاک شده و چاک زده و از هم بازشده و دوتاشده. ( ناظم الاطباء ). کفیده. کافته. کافتیده. غاچ خورده. دریده. ( یادداشت مؤلف ) :
ز دیوان بسی شد بپیکان هلاک
بسی زهره کفته فتاده بخاک.به دشتی در از شوره گم کرده راه
ز گرما زبان کفته و رخ سیاه.به نارکفته سپره دست معدن نرگس
به سیب رنگین داده ست مسکن نسرین.روی و دلم از اشک و خون دیده
آکنده و کفته چو ناردارد.سرش چو ناریست کفته و زپی خفتن ( ؟ )
دانگکی چند نارسیده در آن نار.خر خمخانه را ناسور پیدا کرده بیطارم
به نیشی شغه دوکفته یک هفته بردارم.- کفته پوست ؛ که پوست آن ترکیده باشد :
یکی چون دل مهربان کفته پوست
یکی چون شخوده زنخدان دوست.- کفته سم ؛ شکافته سم مانند گوسپند. ( ناظم الاطباء ). ستور کفته سم ؛ آن ستور که سمهای آن شکافته باشد بالطبع. ( یادداشت مؤلف ).
- کفته لب ؛ که لبش شکافته باشد. افرق. ( یادداشت مؤلف ). لب شکری ، مخروت ، کفته لب. ( منتهی الارب ).
- کفته نار ؛ نار کفته ، انار شکافته و واشده. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کفیدش دل از غم چویک کفته نار
کفیده شود سنگ تیمارخوار.ز اقبال سلطان بر او حاسدان را
شد از اشک هر چشم چون کفته ناری.سر شیر وحشی بیک زخم کرد
چو بر باردر تیر مه کفته نار.ای بساکس کزنهیب رمح و زخم گرز کشت
جان او چون تفته نار و مغز او چون کفته نار.|| شکفته. ( برهان ) ( آنندراج ) و رجوع به ماده بعد شود.

---

کفته. [ ک ُ ت َ / ت ِ ] ( ن مف ) شکفته . ( فرهنگ فارسی معین ) :
لبت گویی که نیم کفته گل است
می و نوش اندر او نهفتستی.بسبزه درون لاله نوشکفته
عقیق است گویی به پیروزه اندر.گل سرخ نوکفته بر بارگویی
برون کرده حوری سر از سبزچادر.

ترکیده، شکافته شده، از هم باز شده: کفیدش دل از غم چو یک کفته نار / کفیده شود سنگ تیمارخوار (رودکی۱: ۸۰ ).

{flat arch , jack arch , straight arch} [معماری و شهرسازی] نوعی چَفتۀ خفته که خیز آن بسیار کم باشد

/kofte/ پهن خر و اسب و استر

( کفته * ) آدم بی دندان
( کُفتِه ) خرد؛ کوبیدِه
( کُفتِه ) ( ● ) ؛ کوبیدِه