مره

راندن , رانش , داير بودن , اداره کردن

بار، دفعه، کرت، مرتبه

شمار، تعداد، عدد، تا

راه، گذر، گذرگاه، مسیر

زهره، صفرا

۱. بار، دفعه، کرت، مرتبه
۲. شمار، تعداد، عدد، تا
۳. راه، گذر، گذرگاه، مسیر

مره . [ م َ رَه ْ ] (ع مص ) بی سرمه شدن چشم شخص و یا تباه گردیدن آن از بی سرمگی و یا سپید گشتن سرمه جای از گرداگرد چشم و یا ترک گفتن سرمه است بطوری که داخل پلکهای شخص سپید گردد. و نعت آن أمره و مَرهاء و مَرِه باشد. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

مره . [ م َ رِه ْ ] (ع ص ) نعت است مصدر مَرَه را. رجوع به مَرَه شود. || رجل مره الفؤاد؛ مرد بیماردل . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

مره . [ م ِ رَ / م ِرْ رَ ] (پسوند) ظاهراً مزید مؤخر امکنه قرار گیرد: تیمرة. سیمرة. صیمرة. قیمرة. رجوع به ماده ٔ بعد شود.

مره . [ م ُرْه ْ ] (ع ص ، اِ) ج ِ مَرهاء. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به مرهاء شود. || ج ِ أمره . (ناظم الاطباء). رجوع به اَمره شود.

ناصرخسرو.

ناصرخسرو.

رودکی .

مرة. [ م َ رَ ](ع اِ) مخفف مراءة به معنی زن . (از اقرب الموارد).

مرة. [ م َرْ رَ ] (ع اِ) یک بار انجام دادن کاری . (از اقرب الموارد).یک بار. (دهار). یک دفعه . ج ، مَرّ، مِرار، مِرَر، مُرور، مَرّات . (اقرب الموارد).
- ذات مرة ؛ یک بار. (ناظم الاطباء).
- مرة جیش و مرة عیش ؛ گاه جنگ و گاه صلح ، هم محنت و هم راحت . (ناظم الاطباء).
- مرة عن مرة ؛ یکی پس از دیگری و مکرراً و کراراً. (ناظم الاطباء).
|| یک دفعه گذار و عبور. (ناظم الاطباء). و رجوع به مَرّه شود. || یکی از مباحث علم اصول است و معنی آن این است که آیا اوامری که مبین احکام شرعی است دلالت بر مرة دارد یا تکرار، یعنی یک دفعه که مأموربه انجام شود تکلیف ساقط میشود یا آنکه باید مکرراًمأموربه را آورد و بالجمله امر دلالت برتکرار دارد مادام العمر یا دلالت بر مرة دارد و یا اصولاً دلالت بر طلب ماهیت دارد، و مرة و تکرار از عوارض و لوازمند واز قرائن و حالات خارجی باید دانسته شود.

مرة. [ م ِرْ رَ ] (ع اِ) توانائی و استواری اندام . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || حالتی که چیزی بر آن استمرار یابد. ج ، مِرَر. جج ، اَمرار. (اقرب الموارد). || قوت و شدت و توانائی . (از اقرب الموارد). توان . (نصاب ). قوت . (مجمل اللغة). نیرو. (دهار) : علّمه شدیدُالقوی ذومرة فاستوی . (قرآن 5/53 و 6).
- ذومرة؛ لقب جبرئیل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع به ذومرة شود.
|| تاه رسن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || خِرد و تیزی آن . (منتهی الارب ). عقل و اصالت و محکمی ؛ انه لذو مرة؛ دارای عقل و اصالت و استحکام است . (از اقرب الموارد). || زهره و صفرا. (منتهی الارب ). صفرا که خلطی است زردرنگ و تلخ مزه از جمله ٔ اخلاط چهارگانه . (غیاث ). خلطی است از اخلاط بدن که صفرا باشد زیرا قویترین خلطهاست .(از اقرب الموارد). زرده . (دهار). || سودا، که خلطی است از اخلاط بدن ، بسبب اینکه سخت ترین اخلاط است . ج ، مِرار. (اقرب الموارد).
- مرةالحمراء ؛ یکی از اخلاط اربعه . گُش سرخ .
- مرةالسوداء ؛ یکی از اخلاط اربعه ٔ قدماست . (یادداشت مرحوم دهخدا). گُش سیاه .
- مرةالصفراء ؛ یکی از اخلاط اربعةقدماست . (یادداشت مرحوم دهخدا). گُش زرد.

مرة. [ م ِرْ رَ ] (ع مص ) غلبه کردن خِلطِ «مِرَّة» بر کسی ، و فعل آن بصورت مجهول بکار رود و چنین شخصی را ممرور نامند. (از اقرب الموارد). مَرّ. و رجوع به مر شود.

مرة. [ م ُرْ رَ ] (اِخ ) ابن لوی بن غالب ، جد ششم رسول (ص ).

مرة. [ م ُرْ رَ ] (ع ص ، اِ) مؤنث مر، به معنی تلخ ، در مقابل حلو. ج ، مرائر، برخلاف قیاس . (از اقرب الموارد). || بودن شخص بخیل نسبت به مال خود تا وقتی زنده باشد. حالت شخصی که در زمان حیات خود در مورد مال خویش بخل بورزد سپس آن را بوسیله ٔ وصیتهایی بر پایه ٔ هوای نفس تبذیر کند. || بخیل و نظرتنگ و شحیح . (از اقرب الموارد). || درختی و یا تره ای تلخ . (منتهی الارب ). درخت یا بقله ای است . (از اقرب الموارد). ج ، مُرّ، اَمرار. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
- ابومرة ؛ کنیه ٔ ابلیس . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به ابومرة شود.
- || فرعون . (دهار).

نرو

مرا به من

نوعی سبزی صحرایی که خاصیت دارویی دارد