خدای شناس

خداشناس ربانی

خدای شناس. [ خ ُ ش ِ ] ( نف مرکب ) خداشناس. رَبّی. رَبّانی. ( یادداشت بخط مؤلف ). آنکه به خدای عارف و معتقد است. کنایه از دیندار. کنایه از مرد پرهیزکار :
هیچ کاری ازین دو نامه برون
نکند کافر و خدای شناس.نیست از هیچ مردمیم هراس
بجز از مردم خدای شناس.کافرین باد بر خدای شناس که روزگار از امامی خالی نبود که خدای را به او توان شناخت وبی معرفت او خداشناس نتوان بود. ( تاریخ جهانگشای جوینی ).