جنگ افزار هسته ای

جنگ افزار هسته ای یا سلاح هسته ای تکنولوژى جنگى هستند که در آن ها از انرژی حاصل از شکافت یا گداخت هسته ای برای تخریب و کشتار استفاده می شود.
منطقه انفجار بمب های هسته ای به پنج قسمت تقسیم می شود:۱- منطقه تبخیر ۲- منطقه تخریب کلی ۳- منطقه آسیب شدید گرمایی ۴- منطقه آسیب شدید انفجاری ۵- منطقه آسیب شدید باد و آتش. در منطقه تبخیر درجه حرارتی معادل سیصد میلیون درجه سانتیگراد به وجود می آید و هر چیزی، از فلز گرفته تا انسان و حیوان، در این درجه حرارت آتش نمی گیرد بلکه بخار می شود.
آثار زیانبار این انفجار حتی تا شعاع پنجاه کیلومتری وجود دارد و موج انفجار آن که حامل انرژی زیادی است می تواند میلیون ها دلار تجهیزات الکترونیکی پیشرفته نظیر ماهواره ها یا سیستم های مخابراتی را به چندی آهن پاره تبدیل کند و همه آن ها را از کار بیندازد.
این ها همه آثار ظاهری و فوری بمب های هسته ای است. پس از انفجار تا سال های طولانی تشعشعات زیانبار رادیواکتیو مانع ادامه حیات موجودات زنده در محل های نزدیک به انفجار می شود.
پرتو رادیو اکتیو از پرتوهای آلفا، بتا، گاما و تابش نوترونی تشکیل شده است. نوع آلفای آن بسیار خطرناک است ولی توان نفوذ اندکی دارد. این پرتو در بافت زنده تنها کمتر از ۱۰۰ میکرون نفوذ می کند اما برای آن ویرانگر است.
پرتوی گاما از دیوار و سنگ نیز عبور می کند. هر ۹ میلی متر سرب یا هر ۲۵ متر هوا شدت تابش آن را نصف می کند. این پرتو نیز با توجه به فرکانس بسیار بالا، انرژی زیادی دارد که اگر به بدن انسان برخورد کند از ساختار سلولی آن عبور کرده و در مسیر حرکت خود باعث تخریب ماده دیْوکسی ریبوز نوکلوئیک اسید یا همان DNA شده و سرانجام زمینه را برای پیدایش انواع سرطان ها، سندرم ها و نقایص غیرقابل درمان دیگر فراهم می کند و حتی این نقایص به نسل های آینده نیز منتقل خواهد شد. برای جلوگیری از نفوذ تابش گاما به حدود ۱۰ سانتی متر دیوارهٔ سربی نیاز است.
این سلاح ها در طول تاریخ تنها دو بار در جنگ جهانی دوم توسط آمریکا علیه متحد آسیایی در شهرهاى هیروشیما و ناکازاکی مورد استفاده قرار گرفت.
بمب اتمی نام رایج وسایل انفجاری است که در آن ها از انرژی آزاد شده در فرایند شکافت هسته ای، یا گداخت هسته ای برای تخریب استفاده می شود. بمب های اتمی که برمبنای گداخت کار می کنند نسل نوین بمب اتمی هستند و قدرتی بسیار بیشتر از بمب های شکافتی دارند. مبنای آزاد شدن انرژی در هر دو نوع بمب اتمی تبدیل ماده به انرژی (E=mc²)است اما در بمب های گداختی جرم بیشتری از ماده به انرژی تبدیل می شود.نخستین بمب اتمی که بمبی پلوتونیومی (از نوع شکافتی) بود در سال ۱۹۴۵م در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا ساخته و در شانزدهم ژوئیهٔ ۱۹۴۵م در صحرای آلاموگوردو در نیو مکزیکوی آمریکا آزمایش شد. آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتمی (شکافتی-اورانیومی در هیروشیما و شکافتی-پلوتونیومی در ناکازاکی) استفاده نظامی کرده است. شوروی در سال ۱۹۴۹ دارای بمب اتمی شد.
اختراع این سلاح، ریشه طولانی در تاریخ علم فیزیک و شیمی دارد اما استفاده از دانش به دست آمده، برای ساخت بمب اتمی بیشتر به رابرت اوپنهایمر و ادوارد تلر نسبت داده می شود.