جنگ افغانستان معمولا در اشاره به جنگ افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۴) است اما می تواند موارد زیر نیز باشد:
جنگ اول افغان و انگلیس (۱۸۳۹–۱۸۴۲)
جنگ تل (۱۹۱۹)
جنگ در افغانستان (۱۳۵۷ تاکنون) شامل:
جنگ شوروی در افغانستان (۱۳۵۸–۱۳۶۷ برابر ۱۹۷۹–۱۹۸۸)
جنگ افغانستان (۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱)
جنگ های کابل یا جنگ های داخلی افغانستان (۱۳۷۱–۱۳۷۵ برابر ۱۹۹۲–۹۶)
جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۶–۲۰۰۱)
جنگ افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۴)
جنگ اول افغان و انگلیس (۱۸۳۹–۱۸۴۲)
جنگ تل (۱۹۱۹)
جنگ در افغانستان (۱۳۵۷ تاکنون) شامل:
جنگ شوروی در افغانستان (۱۳۵۸–۱۳۶۷ برابر ۱۹۷۹–۱۹۸۸)
جنگ افغانستان (۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱)
جنگ های کابل یا جنگ های داخلی افغانستان (۱۳۷۱–۱۳۷۵ برابر ۱۹۹۲–۹۶)
جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۶–۲۰۰۱)
جنگ افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۴)
wiki: انقلاب ثور معروف است. پس از آن افغانستان شاهد شورش مسلحانه علیه این دولت سوسیالیستی شد.
شوروی در ۳ جدی (دی) ۱۳۵۸ به افغانستان حمله ور شد و دولت حفیظ الله امین رئیس جمهور افغانستان را خلع کرده و جناح مخالف او در حزب دمکراتیک به رهبری ببرک کارمل را به قدرت رساند. نیروهای مقاومت افغانستان معروف به مجاهدین افغان که پیش از آن نیز با حکومت افغانستان درگیری بودند با ورود نظامی شوروی به کشور دامنه فعالیت های خود را گسترش داده و از حمایت مالی و نظامی بیشتر آمریکا، پاکستان و عربستان برخوردار شدند. شوروی در بهمن ۱۳۶۷ قوای خود را از افغانستان خارج کرد. حکومت کمونیستی متحد شوروی تا سه سال بعد دوام آورد و در سال ۱۳۷۱ با تصرف کابل به دست مجاهدین سقوط کرد.
احزاب سیاسی اصلی افغانستان در سال ۱۳۷۱ در توافق پیشاور بر روی تاسیس دولت اسلامی افغانستان و تعیین یک دولت موقت به توافق رسیدند اما گلبدین حکمتیار با این که به عنوان نخست وزیر دولت جدید انتخاب شده بود با آن به مخالفت پرداخت و با حمایت پاکستان بمباران کابل را آغاز کرد. از طرف دیگر گروه های مختلف مجاهدین که هر کدام بخشی از حومه کابل را در تصرف خود داشتند وارد جنگ خونینی علیه یکدیگر شدند. قدرت های منطقه ای مانند پاکستان، ایران، عربستان، هند و ازبکستان برای افزایش نفوذ خود در افغانستان از یکی از گروه های مجاهدین حمایت می کردند. در این مقطع برخلاف مقطع جنگ علیه شوروی عمدتاً کابل و شهرهای بزرگ شاهد شدیدترین جنگ ها بودند و مناطق روستایی نسبتاً آرام باقی ماندند. در پاییز و زمستان ۱۳۷۳ احمدشاه مسعود وزیر دفاع دولت اسلامی موفق شد بیشتر مخالفان را از کابل بیرون براند و آرامشی نسبی را بر پایتخت حاکم کند اما در همین زمان جنبش طالبان در قندهار پدیدار شده و علیه تمام گروه های مجاهدین وارد جنگ شد.
طالبان در سال ۱۳۷۳ ایالت های جنوبی و مرکزی کشور را که به دست جنگ سالاران محلی اداره می شد تصرف کرد و سپس حمله ای را علیه کابل که به ترتیب داد که با شکست سنگینی برای آن ها همراه بود. این پایان کار طالبان نبود و آن ها با حمایت گسترده نظامی پاکستان و حمایت مالی عربستان به تجدید قوا کرده و در شهریور ۱۳۷۵ با تصرف کابل امارت اسلامی افغانستان را تأسیس کردند.
پس از سقوط کابل احمدشاه مسعود مخالفان طالبان را در ائتلاف شمال جمع آوری کرده و به مقاومت علیه آن ها در شمال کشور ادامه دارد. در حالیکه طالبان نیز از حمایت ارتش پاکستان و هزاران جنگجوی القاعده از کشورهای عربی و آسیای میانه برخوردار بود. بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ناتو در عملیات آزادی بلندمدت به افغانستان حمله ور شد. ائتلاف شمال و مخالفان طالبان موفق شدند طالبان را از قدرت برداشته و دولت دمکراتیکی به ریاست حامد کرزی را جایگزین آن کنند. جنگ داخلی افغانستان بعد از آن نیز ادامه پیدا کرد و طالبان، شبکه حقانی و حزب اسلامی حکمتیار مهمترین گروه هایی بودند که با نیروهای خارجی و دولت جدید افغانستان وارد جنگ شدند.
شوروی در ۳ جدی (دی) ۱۳۵۸ به افغانستان حمله ور شد و دولت حفیظ الله امین رئیس جمهور افغانستان را خلع کرده و جناح مخالف او در حزب دمکراتیک به رهبری ببرک کارمل را به قدرت رساند. نیروهای مقاومت افغانستان معروف به مجاهدین افغان که پیش از آن نیز با حکومت افغانستان درگیری بودند با ورود نظامی شوروی به کشور دامنه فعالیت های خود را گسترش داده و از حمایت مالی و نظامی بیشتر آمریکا، پاکستان و عربستان برخوردار شدند. شوروی در بهمن ۱۳۶۷ قوای خود را از افغانستان خارج کرد. حکومت کمونیستی متحد شوروی تا سه سال بعد دوام آورد و در سال ۱۳۷۱ با تصرف کابل به دست مجاهدین سقوط کرد.
احزاب سیاسی اصلی افغانستان در سال ۱۳۷۱ در توافق پیشاور بر روی تاسیس دولت اسلامی افغانستان و تعیین یک دولت موقت به توافق رسیدند اما گلبدین حکمتیار با این که به عنوان نخست وزیر دولت جدید انتخاب شده بود با آن به مخالفت پرداخت و با حمایت پاکستان بمباران کابل را آغاز کرد. از طرف دیگر گروه های مختلف مجاهدین که هر کدام بخشی از حومه کابل را در تصرف خود داشتند وارد جنگ خونینی علیه یکدیگر شدند. قدرت های منطقه ای مانند پاکستان، ایران، عربستان، هند و ازبکستان برای افزایش نفوذ خود در افغانستان از یکی از گروه های مجاهدین حمایت می کردند. در این مقطع برخلاف مقطع جنگ علیه شوروی عمدتاً کابل و شهرهای بزرگ شاهد شدیدترین جنگ ها بودند و مناطق روستایی نسبتاً آرام باقی ماندند. در پاییز و زمستان ۱۳۷۳ احمدشاه مسعود وزیر دفاع دولت اسلامی موفق شد بیشتر مخالفان را از کابل بیرون براند و آرامشی نسبی را بر پایتخت حاکم کند اما در همین زمان جنبش طالبان در قندهار پدیدار شده و علیه تمام گروه های مجاهدین وارد جنگ شد.
طالبان در سال ۱۳۷۳ ایالت های جنوبی و مرکزی کشور را که به دست جنگ سالاران محلی اداره می شد تصرف کرد و سپس حمله ای را علیه کابل که به ترتیب داد که با شکست سنگینی برای آن ها همراه بود. این پایان کار طالبان نبود و آن ها با حمایت گسترده نظامی پاکستان و حمایت مالی عربستان به تجدید قوا کرده و در شهریور ۱۳۷۵ با تصرف کابل امارت اسلامی افغانستان را تأسیس کردند.
پس از سقوط کابل احمدشاه مسعود مخالفان طالبان را در ائتلاف شمال جمع آوری کرده و به مقاومت علیه آن ها در شمال کشور ادامه دارد. در حالیکه طالبان نیز از حمایت ارتش پاکستان و هزاران جنگجوی القاعده از کشورهای عربی و آسیای میانه برخوردار بود. بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ناتو در عملیات آزادی بلندمدت به افغانستان حمله ور شد. ائتلاف شمال و مخالفان طالبان موفق شدند طالبان را از قدرت برداشته و دولت دمکراتیکی به ریاست حامد کرزی را جایگزین آن کنند. جنگ داخلی افغانستان بعد از آن نیز ادامه پیدا کرد و طالبان، شبکه حقانی و حزب اسلامی حکمتیار مهمترین گروه هایی بودند که با نیروهای خارجی و دولت جدید افغانستان وارد جنگ شدند.
جنگ افغانستان (۱۳۶۷ ۱۳۷۱). جنگ داخلی افغانستان در سال ۱۳۶۸ با خروج نظامیان شوروی از افغانستان وارد مقطع جدیدی شد که در آن دولت سوسیالیستی افغانستان به ریاست محمد نجیب الله به تنهایی با مجاهدین افغان می جنگید. این مرحله از جنگ تا سقوط دولت در اردیبهشت ۱۳۷۱ ادامه پیدا کرد. با این حال جنگ داخلی پس از پیروزی مجاهدین خاتمه نیافت و چندی بعد این گروه ها وارد جنگ خونینی با یکدیگر شدند تا اینکه طالبان با شکست تمامی آن ها دولت جدید را هم سرنگون کرد.