تنک دل

( صفت ) حساس رقیق القلب .
تنک حوصله . کنایه از کسی که اخفای مال و راز تنواند کرد

تنک دل. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ دِ ] ( ص مرکب ) تنک حوصله. کنایه از کسی که اخفای مال و راز نتواند کرد. ( آنندراج ). رقیق القلب. ( از یادداشتهای محمد قزوینی ، از حاشیه برهان چ معین ). که دلی مهربان و نازک دارد. کم صبر و کم تحمل :
گرنه تنک دل شده ای وین خطاست
راز تو چون روز به صحرا چراست ؟تنک دلی که نیارد کشید زحمت گل
ملامتش نکنم گرز خار برگردد.تنک دل چو یاران بمنزل رسند
نخسبد که واماندگان از پسند.ز کاوش مژه رگهای جانْش بشکافند
تنک دلی که چو من چشم برنمی دارد.رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن و تنگ حوصله شود. || بمعنی دون همت نیز گفته اند. ( آنندراج ). رجوع به تنگ دل شود.

نازک دل، رقیق القلب: تنک دل چو یاران به منزل رسند / نخسبد که واماندگان از پسند (سعدی۱: ۵۹ ).