کوتاه اندیش . کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش .
تندرای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تندرأی. [ ت ُ رَءْی ْ ] ( ص مرکب ) کوتاه اندیش. ( غیاث اللغات ). کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش. ( آنندراج ). بی پروا و بی فکر و بی اندیشه و غافل. ( ناظم الاطباء ). تندرای :
مکن مردم آزاری ای تندرای
که ناگه رسد بر تو قهر خدای.
مکن مردم آزاری ای تندرای
که ناگه رسد بر تو قهر خدای.
سعدی ( از آنندراج ).
رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.فرهنگ عمید
بی اندیشه، بی پروا.
کلمات دیگر: