ته چین

ته چین یک غذای ایرانی است که از مخلوط برنج، انواع گوشت (مرغ متداول تر است)، ماست، تخم مرغ و زعفران فراوان درست می شود. ته چین در بین غذاهای ایرانی به خاطر شکل و فرم زیبایش از جمله غذاهای رسمی و مناسب مهمانی هاست، که از دو بخش تشکیل شده است: اول قشر کلفت تَه دیگ زعفرانی که مقداری گوشت یا مرغ پخته در آن قالب گیری شده است. دوم چلو سفید که روی تَه دیگ ریخته می شود و هنگام کشیدن غذا زیر تَه دیگ یا کنار آن قرار می گیرد و در واقع مکمل آن است. بخش چلو سفید قابل حذف است و در سالن های غذاخوری اغلب ته چین را به همان صورت قشر تَه دیگ درست می کنند، اگرچه در خانه ها این روش کمتر معمول است.درمناطق شمالی ایران بزرگ انواع خاصی از ته چین طبخ میشود که از لحاظ عطر وطعم وظاهر کاملا متفاوت میباشند دلیل این تفاوت استفاده از رب ازگیل و رب آلوچه استمثل ته چین اردک ، ته چین غاز
ته چین مرغ
ته چین گوشت
ته چین گوشت و بادنجان
ته چین اسفناج
ته چین ماهی
بر خلاف تصور که اغلب گمان می کنند تنها نوع ته چین، ته چین مرغ است، می توان آن را به حالت های مختلف طبخ کرد.
لازم است ذکر شود که برنح ته چین در همهٔ موارد به یک شکل طبخ می شود. ته چین می تواند هم در فر و هم روی شعله گاز پخته شود. برای ته دیگ کلفت، ته چین باید در حرارت ملایم و مدت زمان بیشتری طبخ شود. در هنگام کشیدن ته چین، بهتر است کمی کره آب شده روی ته دیگ داده شود.

تَه چین
در آشپزی ایرانی، غذایی فراهم آمده از برنج (← چلو)، سینه و ران استخوان گرفتۀ مرغ یا گوشت سردست و سینۀ گوسفند (خوابانده در ماست، زعفران، تخم مرغ، و پیازِ رنده شده) یا بادنجان یا اسفناج، و افزودنی هایی چون روغن، چهارسبزی (جعفری، کرفس، ترخون، مرزه)، هویج، زعفران، روغن، و رُب انار. ته چین دو بخش اصلی دارد: لایۀ زیرین، قشر ضخیم زعفرانی شدۀ ته دیگ مانندی است آکنده از مرغ یا گوشت و موادِ دیگر در لا به لای آن، و لایۀ رویی که برنج چلوپز شده ای است نهاده بر روی قشر زعفرانی زیرین.