اسکاریس

آسکاریس. آسکاریس لومبریکوئیدسآسکاریس سووم
لوازم آلوده: مدفوع انسان تنها مخزن عفونت است.
میزبان: میزان آلودگی در کودکان زیاد است و کودکان عمده ترین پخش کننده آلودگی هستند.
عوامل محیط زیست: آسکاریس یکی از کرم های منتقله از راه خاک است. تخم کرم های آسکاریس در شرایط مساعد، ماه ها و حتی سال ها زنده می ماند.
عادات انسان: زیاد شدن تخم کرم در خاک به سبب عادات انسان در دفع مدفوع در فضای آزاد روی می دهد و مهم ترین عاملی است که موجب انتشار گسترده آسکاریس در جهان می شود. تخم آلوده کننده می تواند دست ها و خوراکی های کودکانی را که روی زمین بازی می کنند آلوده کند.
دوره انتقال: تا زمانی که تمام آسکاریس های بارور در روده از بین نروند و مدفوع از نظر تخم کرم منفی نشود، امکان انتقال آلودگی وجود دارد.
آسکاریس نام یک سردهٔ انگلی از کرم های لوله ای (کرم های گرد یا نخ سانان) است که گاهی با نام «کرم گرد غول پیکر روده» شناخته می شود. آسکاریس لومبرکوئیدس، بزرگترین کرم لوله ای (کرم گرد) در انسان است. آسکاریس سووم (به لاتین: Ascaris suum) در خوک بیماری زا است.
آسکاریس لومبرکوئیدس موجب بیماری آسکاریازیس (به انگلیسی: ascariasis) در انسان می شود. آسکاریس، یکی از مهم ترین کرم های انگلی روده ای است. از مهم ترین عوارض ابتلا به آسکاریازیس می توان به سوء تغذیه مزمن اشاره کرد. زیرا این کرم به تغذیه از مواد غذایی موجود در روده می پردازد. در واکنش به کرم، ممکن است گرانولوما در روده تشکیل شود که آن نیز در نتیجه می تواند منجر به انسداد روده شود.
طول آسکاریس ماده ممکن است به ۳۰ سانتیمتر برسد. آسکاریس نر کوتاه تر و نازک تر از آسکاریس ماده است.