( صفت ) آنکه در حرکت و رفتن سریع باشد تندرو .
تندرفتار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تندرفتار. [ ت ُ رَ ] ( ص مرکب ) سریع و طیار. ( ناظم الاطباء ). تندرو. تیزتک. سریعالسیر. و رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.
فرهنگ عمید
آن که با سرعت و شتاب راه برود، تندرو، تیزرفتار.
کلمات دیگر: