مستسقی

آب خواهنده، آنکه آب برای آشامیدن بخواهد، کسی که مبتلا به مرض استسقائ باشد
(اسم ) ۱- کسی که آب برای نوشیدن طلبد آب خواه . ۲ - کسی که بمرض استسقائ مبتلی است : گفت من مستسقیم آبم کشد گرچه میدانم که این آبم کشد. (مثنوی )

(مُ تَ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - آب خواهنده . ۲ - مبتلا به بیماری استسقاء.

مستسقی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استسقاء. آب خواهنده برای نوشیدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || آب خواه. آب طلب. آب جو. آب کشنده و آب بردارنده. ( ناظم الاطباء ). || باران خواه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || بیماری که مبتلی به استسقا شده است. ( منتهی الارب ). صاحب مرض استسقا. چون در بعض اقسام استسقا تشنگی بسیار باشد لهذا صاحبش رامستسقی گویند. ( غیاث ) ( آنندراج ). مبتلی به بیماری استسقا. دچار بیماری استسقا. آنکه بیماری استسقا دارد. أحبن. محبون. و رجوع به استسقاء شود :
به طبل ناقه مستسقیان به خورد جراد
به باد روده قولنجیان به پشک ذباب.از بس که خاک در جگر آب سده بست
مستسقی حسام ملک گشت جان آب.آری به آب نایژه خو کرده اند از آنک
مستسقیان لجه بحر عدن نیند.در کوزه نگر بشکل مستسقی
مستسقی را چه راحت از کوزه.خم صرعدار آشفته سر، کف بر لب آورده زبر
و آن خیک مستسقی نگر در سینه صفرا داشته.چو مستسقی شد از دریای علت
ز جانش کاست و اندر تن بیفزود.همچو مستسقی کز آبش سیر نیست
بر هر آنچه یافتی باﷲ ماییست.گفت من مستسقیم آبم کشد
گرچه میدانم که آبم می کشد.سایر است این مثل که مستسقی
نکند رودِ دجله سیرابش.نه حسنش آخری دارد نه سعدی را سخن پایان
بمیرد تشنه مستسقی و دریا همچنان باقی.گفتم مگر به وصل رهائی بود ز عشق
بیحاصل است خوردن مستسقی آب را.چو دیده به دیدار کردی دلیر
نگردد چو مستسقی از آب سیر.نگویم که بر آب قادر نیند
که بر شاطی نیل و مستسقی اند.شربت ازدست دلارام چه شیرین و چه تلخ
بده ای دوست که مستسقی از آن تشنه تر است.دیده از دیدنش نگشتی سیر
همچنان کز فرات مستسقی.

مبتلا به استسقا.