تنگ تنگ

عدل عدل . بار بار

(تَ. تَ ) (ق . ) بار بار، بسیار زیاد.

تنگ تنگ. [ ت َ ت َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) عدل عدل. باربار. بقچه بقچه :
دوصد جامه و زیور رنگ رنگ
بسنجیده و ساخته تنگ تنگ.تنگ شکر حدیث ترا بندگی کند
کاندر عبارت تو شکر هست تنگ تنگ.در پله ترازوی اعمال عمر ما
طاعات دانه دانه و عصیان تنگ تنگ.بخشنده ای که بخشد و بخشید بی دریغ
دینار بدره بدره و دیبای تنگ تنگ.تا اسب تنگ بسته نگیرم ز مدح میر
نگشایم از خرک جرس هجو تنگ تنگ.از چمن انگیخته گل رنگ رنگ
وز شکر آمیخته می تنگ تنگ. || بسیار فراوان. ( ناظم الاطباء ). || سخت متصل و پیوسته. بسیار نزدیک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ
من ازو عمری ستانم جاودان
او ز من دلقی رباید رنگ رنگ.