بیوسیدن

امیدداشتن، پیوسیدن، توقع داشتن، چاپلوسی کردن
( مصدر ) ۱ - انتظار داشتن ۲ - توقع داشتن ۳ - طمع داشتن .

(بَ دَ ) (مص م . ) ۱ - انتظار داشتن . ۲ - چشم داشتن . ۳ - طمع داشتن .

بیوسیدن. [ ب َ دَ ] ( مص ) ( از: بیوس + َیدن مصدری ) امید داشتن. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). انتظار بردن. انتظار. چشم داشتن. چشمداشت. توقع. ترصد. امید داشتن. أمل. تأمیل. ( یادداشت مؤلف ). تأمیل. ( مجمل اللغة ) :
که بیوسد ز زهر طعم شکر
نکند میل بی هنر به هنر .چه آن کز وی بیوسد مهربانی
چه آن کز کور جویددیده بانی.چو تو مهر برادر راندانی
من از تو چون بیوسم مهربانی.ای دل ز فلک چرا بیوسی آزرم
هم با دم سرد ساز و با گریه گرم.خدای تعالی ایمن کند ویرا از آنچه می ترسد و بدهد آنچه می بیوسند. ( کیمیای سعادت ). چون اعتماد بر فضل خدای تعالی است. داند که از جائی که نبیوسد رساند. و اگر نرساند از آن بود که خیرت وی در آن بود. ( کیمیای سعادت ). || امیدوار گردیدن. امید بستن. || طمع کردن. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). طمع داشتن. طمع بردن. ( یادداشت مؤلف ). || چاپلوس بودن. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بیوس شود.

۱. امید داشتن.
۲. توقع داشتن: نکند میل بی هنر به هنر / که بیوسد ز زهر طعم شکر؟ (عنصری: ۳۶۶ ).