بهله

( اسم ) دستکش چرمی که میرشکاران بر دست کنند و بدان باز و چرغ و غیره را بر دست گیرند .

(بَ لِ ) ( اِ. )دستکش چرمی که میرشکاران ب رای نگهداشتن باز بر روی دست بر دست می کردند.

( بهلة ) بهلة. [ ب َ ل َ / ب ُ ل َ ] ( ع اِ ) لعنت و نفرین ، یقال : علیه بهلة اﷲ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

---

بهله. [ ب َ ل َ / ل ِ ] ( اِ )پوستی باشد که ترکیب پنجه ْ دست دوزند و میرشکاران چرغ و باز در دست کشند و آنرا دستک شکاری نیز گویند. ( آنندراج ). دست کشی که از تیماج و جز آن دوخته و در هنگام بر دست گرفتن چرغ و باز آنرا بر دست کشند. ( ناظم الاطباء ). دستکش چرمی که میر شکاران بر دست کنند و بدان باز و چرغ و غیره را بر دست گیرند. ( فرهنگ فارسی معین ). || در هندوستان ضریطه طوری را گویند که همراه اهل دول باشد و زر خیرات و کاغذهای ضروری در آن بود لیکن بدین معنی در کتب لغت و تواریخ یافت نشد. ( آنندراج ). نکاب و جزودان. ( ناظم الاطباء ).

دستکش چرمی که در قدیم شکارچیان به دست می کردند برای نگاه داشتن باز بر روی دست، نکاب، نکاپ، نکاف.